Πώς τον λένε μωρέ.. εκείνος ο... που ήταν... με τον... τελοσπάντων αυτός!

"Νέα Μέρα" με παλιά υλικά δεν γίνεται. Καληνύχτα κύριε τέτοιε μου!

Ποιός θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή":

Απογοητευτικές οι επιδόσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης Τα προβλήματα στην απονομή δικαιοσύνης στην Ελλάδα καταγράφει ο σχετικός «πανευρωπαϊκός πίνακας επιδόσεων» που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα από την Κομισιόν. Ειδικότερα, η χώρα μας έχει τις χαμηλότερες επιδόσεις στην «ηλεκτρονική επικοινωνία μεταξύ δικαστηρίων και αντιδίκων» στην Ευρώπη, καθώς και το χαμηλότερο ποσοστό υποθέσεων που τελεσιδικούν εγκαίρως. Ως εκ τούτου, οι νέες υποθέσεις που οδεύουν προς εκδίκαση είναι περισσότερες από αυτές που επιλύονται, με αποτέλεσμα το πρόβλημα στην καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης να οξύνεται. Πιο συγκεκριμένα, ο μέσος όρος που χρειάζεται για να τελεσιδικήσει μία υπόθεση στην Ελλάδα (εξαιρουμένων των ποινικών) είναι 509,5 ημέρες, δηλαδή τριπλάσιος του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ενδεικτικά για το πού εντοπίζονται τα προβλήματα. Ειδικότερα, η Ελλάδα διαθέτει 29,3 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε είναι 18,9 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους, ενώ ο ετήσιος προϋπολογισμός των δικαστηρίων είναι περίπου στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή 40,1 ευρώ ανά κάτοικο (Ε.Ε: 39,6 ευρώ). Επιπλέον, η χώρα μας έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό δικηγόρων ανά κάτοικο στην Ευρώπη, μετά το Λουξεμβούργο! Ωστόσο, πολύ χαμηλότερο από τον ευρωπαϊκό είναι το διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό των Δικαστηρίων, ενώ απογοητευτικές, όπως προαναφέρθηκε, είναι και οι επιδόσεις της χώρας μας στη χρήση ηλεκτρονικών συστημάτων επικοινωνίας. Η έκθεση της Επιτροπής εντοπίζει επίσης προβλήματα και στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Επικαλούμενη στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την «αντίληψη ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης μεταξύ των πολιτών», κατατάσσει τη χώρα μας στην τέταρτη χειρότερη θέση της Ε.Ε και την 98η στον κόσμο.(...)  Tα τεράστια προβλήματα της ελληνικής Δικαιοσύνης και πάλι στο προσκήνιο και δικαίως, αφού είναι ο κύριος θεσμός μαζί με την Βουλή - οι λεγόμενοι "πυλώνες" - που ορίζουν την μορφή και ποιότητα των υπολοίπων. Έχουμε πει πολλά για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού και δυστυχώς θα χρειαστεί να πούμε κι άλλα, καθώς η κεφαλή ορίζει το σώμα. Στο σώμα, την Ελλάδα του 2013, δεν αποδίδεται πια δικαιοσύνη ή αποδίδεται πολύ αργά για να είναι χρήσιμη. Η πολυμονία, οι φωτογραφικές τροπολογίες κι οι άλλες ιδιοτελείς κοινοβουλευτικές πρακτικές έχουν υπονομεύσει την δικαιοσύνη και την δημόσια διοίκηση. Μέτρο σύγκρισης ο ευρωπαϊκός μέσος όρος: τρίπλασιος χρόνος για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση, 50% περισσότεροι δικαστές, ίδιος προϋπολογισμός. Δηλαδή πληρώνουμε ότι και οι Δανοί ή οι Σουηδοί (οι οποίοι απολαμβάνουν πολλαπλάσιους μισθούς) για απονομή δικαιοσύνης, η οποία αποδίδεται τρεις φορές πιο αργά, από περισσότερους δικαστές από ότι χρειαζόμαστε. Όμως τα πλέον απογοητευτικά στοιχεία αφορούν την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης - 98η θέση σε 144 χώρες, η 4η χειρότερη στην ΕΕ.  Θα συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε στο όνομα της "ανεξαρτησίας" όταν ο κόσμος των δικαστηρίων βοά ότι πολλοί δικαστές είναι ηθικά διάτρητοι και υπηρεσιακά ανεπαρκείς, με άλλα λόγια επικίνδυνοι. Παράλληλα, οι δικηγόροι (ευρωπαϊκό ρεκόρ η υπερπληθώρα) αναζητώντας "δουλίτσες", καταφεύγουν σε δικολαβικά τερτίπια ώστε να προκαλούνται και να συντηρούνται δικαστικές διαμάχες γύρω από ασήμαντες διαφορές. Αποτέλεσμα είναι να τελματώνουν τα δικαστήρια από τον όγκο των υποθέσεων και να μπλέκουν οι εντολείς σε διαρκείς σπατάλες χρόνου και χρήματος - μια αδιέξοδη και οικονομικά εξοντωτική βιομηχανία δικών.   Τέλος, την εποχή του Φέισμπουκ και της στιγμιαίας διασύνδεσης, τα ελληνικά δικαστήρια δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που οι πιτσιρικάδες με σμάρτφοουν σνομπάρουν ως ξεπερασμένο! Έχουμε όλοι θαυμάσει το θέαμα των στοιβαγμένων φακέλων με δικογραφίες σε διαδρόμους, σκάλες και σκονισμένες αποθήκες δημοσίων κτιρίων, ενώ έχουμε "μυηθεί" και στην προπολεμική ιεροτελεστία των "φτυστικών" χαρτόσημων και των "καψονιστικών" διπλότυπων από την εφορία, όπου πας να πληρώσεις δυσεύρετο χρήμα στο χρεωκοπημένο κράτος και την καθιερωμένη τουρνέ των τριών γκισέ - με δική του ουρά το καθένα- για να ξηλωθείς υπέρ πατρίδος! Για να μην μας κατηγορήσουν για συναισθηματισμούς αφού πνιγόμαστε στα χρέη, ορίστε και η οικονομική διάσταση, πάλι από την έγκριτη Καθημερινή: Οπως τόνισε στη συνέντευξη Τύπου η αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βίβιαν Ρέντινγκ, «η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης δεν δημιουργεί μόνο πρόβλημα αρνησιδικίας. Πώς θα επενδύσει μία εταιρεία σε μία χώρα όταν χρειάζεται 4-5 χρόνια για να πάει στο ακροατήριο μία υπόθεση και 10-15 χρόνια για να τελεδικήσει; Η επιτάχυνση της δικαιοσύνης είναι λοιπόν και θέμα οικονομικής ανάπτυξης». (...) Από την πλευρά του ο επίτροπος Οικονομίας, Όλι Ρεν τόνισε: «Η υψηλής ποιότητας, ανεξάρτητη και αποτελεσματική δικαιοσύνη είναι ουσιαστικής σημασίας για την ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος φιλικού προς τις επιχειρήσεις... τα κράτη-μέλη της ΕΕ να ενισχύσουν τα νομικά τους συστήματα, αυξάνοντας τις προσπάθειές τους για την τόνωση των επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας». Και το αποτέλεσμα όσον αφορά την δημόσια διοίκηση συνολικά, πάντα από την Καθημερινή:    Παραμένει «βαριά άρρωστη» η δημόσια διοίκηση: οι αναφορές στον Συνήγορο του Πολίτη αυξήθηκαν κατά 10% σε σχέση με πέρυσι και ανήλθαν σε 11.702. Τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι δημόσιες υπηρεσίες -κυρίως αυτές του υπουργείου Οικονομικών- αποτελούν τις βασικές πηγές ταλαιπωρίας των πολιτών σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος διαπιστώνει παραλλήλως σοβαρά ελλείμματα στις διαδικασίες πειθαρχικού ελέγχου, ιδιαίτερα δημάρχων.Η ετήσια έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής για το 2012 δόθηκε την Τετάρτη στη δημοσιότητα και για δεύτερη συνεχή χρονιά αποτυπώνει τις επιπτώσεις της κρίσης στη ζωή των πολιτών και στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, που σύμφωνα με την επικεφαλής της Αρχής, Καλλιόπη Σπανού, εμφανίζεται εξασθενημένη ακόμα και στην άσκηση αρμοδιοτήτων ρουτίνας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, οι αναφορές στον Συνήγορο του Πολίτη αυξήθηκαν κατά 10% σε σχέση με πέρυσι και ανήλθαν σε 11.702. Η κοινωνική ασφάλιση, η φορολογία, το οικιστικό περιβάλλον απετέλεσαν τα βασικά θέματα αναφορών πολιτών. Ως προς τα φαινόμενα κακοδιοίκησης, τα περισσότερα εντοπίζονται στα ασφαλιστικά Ταμεία και τις εφορίες, ενώ σε σταθερά υψηλές θέσεις βρίσκονται οι δήμοι και οι περιφέρειες. Ο Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε την άσκηση πειθαρχικού ελέγχου σε βάρος διοικητικών οργάνων και δη δημάρχων, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατέληξε πουθενά. «Οι διαδικασίες ατονούν ή δεν καταλήγουν σε κάτι συγκεκριμένο», επεσήμανε η κ. Σπανού, τονίζοντας ότι όταν ο Συνήγορος ζητεί πειθαρχικό έλεγχο δημοσίων υπαλλήλων, διατάσσονται συστηματικά ΕΔΕ.(...) Μια δημόσια διοίκηση "...εξασθενημένη ακόμα και στην άσκηση αρμοδιοτήτων ρουτίνας", όπου η "άσκηση πειθαρχικού ελέγχου σε βάρος διοικητικών οργάνων και δη δημάρχων, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατέληξε πουθενά". Τί είδους χώρα θέλουμε τελικά; Το βασίλειο των ατιμώρητων λαμόγιων; Το φέουδο των γλιστερών δημάρχων; Την μπανανία των ασύλληπτων πολιτικών; Αν δεν σταθεί η δικαιοσύνη στο ύψος των περιστάσεων, όπως για παράδειγμα έχουν υποδείξει με με τις σημαντικές πρωτοβουλίες τους οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης, θα παραμείνουμε μια γραφική αλλά δυσλειτουργική γωνία της Ευρώπης, ένα θλιβερό οικονομικό προτεκτοράτο ικανό μόνο για φιέστες και μπουρ-μπουρ, χωρίς αυτο-οργάνωση και στοιχειώδη διοίκηση. Τελικά θα πλουτίσει μια κλειστή κάστα καταφερτζήδων και οι υπόλοιποι θα γίνουμε έρμαια στα κελεύσματα του φασισμού.  Ας αναρωτηθούν οι δικαστές αν θέλουν να αναδειχθούν το ίδιο άχρηστοι με τους πολιτικούς σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία. Η αξιοπρέπεια του κλάδου δεν ορίζεται από τις αποδοχές τους, όπως βογκάνε οι  συνδικαλιστές τους - ας πει κάποιος σε εκείνη την αξιοθρήνητη ξανθιά κυριούλα με το ύφος των καρδιναλίων ότι εκπροσωπεί δικαστές, όχι κλητήρες Β'. Η αξιοπρέπεια απαιτεί να μαζέψουν τα του προβληματικού οίκου τους που και με δική τους ευθύνη αφέθηκε να διαβρωθεί και τότε να κατεβάσουν το κράτος δικαίου από τα σκονισμένα ράφια των νομικών βιβλιοθηκών για να βιώσουμε κάποτε πως είναι.

Βάι βάι βάι...

Η διαμαρτυρία της Χρυσής Αυγής δια της εκτόξευσης ταραμοσαλάτας στην είσοδο του "Μέγκα" για την προβολή τουρκικών σήριαλ κατά την εθνική επέτειο, εγείρει κρίσιμο ερώτημα: Γιατί ταραμοσαλάτα; Η απάντηση παρατίθεται κατά αποκλειστικότητα από την Θυμηδία. Η επιλογή νηστίσιμης τροφής υπογραμμίζει το ελληνορθόδοξο φρόνημα του κόμματος, αντίθετα με το τζατζίκι και την γιαουρτλού που αξιολογήθηκαν ώς ανθελληνική κληρονομιά του Ιμπραήμ και του Κιουταχή. 

Πάντως κρίμα που το Μέγκα δεν είχε κάμερα στην τζαμαρία να καταγραφεί για την ιστορία το ανδραγάθημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Χ.Α. να κατουρήσει στην είσοδο του καναλιού, ώστε να επιβεβαιωθεί η αλήθεια του συνθήματος "αίμα - τιμή - κοντή ψ...ή"! 

Τσιπριακή σαλάτα...

Τα μεγάλα "όχι" έχουν την αίγλη τους. Δεν είναι μόνο αυτό που είπε ο "πατριώτης" Μεταξάς. Είναι γενικά η άρνηση να είσαι μέρος του κοπαδιού, η ανάγκη για χειραφέτιση και εξαίρεση, γιατί όχι κι η μοναξιά της κορυφής... Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στη σφαίρα της λογοτεχνίας, όταν αναφέρονται στην πολιτική. Η διάκριση μεταξύ της προσωπικής διαδρομής του καθένα στη ζωή και της συνύπαρξης ενός λαού με άλλους είναι δύσκολη για τον μέσο Έλληνα. Δυστυχώς είναι κάτι πολύ απλό: Ενίοτε χρειάζεται να είσαι και διαλακτικός, δεν λέμε καρπαζοεισπράκτορας, λέμε διαλακτικός. Να λαμβάνεις υπόψη το συμφέρον του άλλου, η άρνηση του οποίου υπονομεύει το δικό σου, το οποίο αναπόφευκτα συρρικνώνεται στα πλαίσια μιας συνδιαλλαγής. Αυτονόητα πράγματα για όποιον έχει αγοράσει ή έχει πουλήσει κάτι στην ελεύθερη αγορά. Απλά, η τέχνη του εφικτού.

Στην περίπτωση της Κύπρου, οι αρνητές της ευρωπαϊκής λύσης, όποια κι αν θα είναι αυτή, αλλά κυρίως η απίστευτη κοκορομαχία μεταξύ των κομμάτων και η συνακόλουθη ολιγωρία σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα όπως η λειτουργία τραπεζών, οδηγούν την χώρα σε μια τεράστια καρπαζιά. Στο χέρι που σε ταϊζει και που έχεις συμφωνήσει ότι θα έχεις μια κοινή οικονομική πορεία, δεν λές "άκου να δεις, δεν γουστάρω". Λες "να το συζητήσουμε". Λες, "ναι μεν αλλά όχι έτσι". Λες "να δούμε και τρεις- τέσσερις εναλλακτικές". Σε κάθε περίπτωση λες "όχι" μόνον όταν έχεις επιλογές πέρα από την επίκληση της προσυμφωνημένης αλληλεγγύης, η οποία μάλλον έχει εξαντληθεί σαν διαρκής ενδοευρωπαϊκή πρακτική. Ποιός πίστεψε πραγματικά ότι τα υπέρογκα επιτόκια που απολάμβαναν οι Ρώσοι μαφιόζοι στις κυπριακές τράπεζες θα πληρώνονταν εσαεί από βορειο-ευρωπαίους φορολογουμένους;

Όλα αυτά είναι η αναπόφευκτη πνευματική κληρονομιά του Τάσσου και του "όχι" στο σχέδιο Ανάν, το οποίο για πολλούς έγινε κρεμαστάρι, μια περήφανη στιγμή για κουτορνίθια και εθνοκάπηλους που ανάγουν την πολιτική σε ποδοσφαιρικό μάτς και μάλιστα με οπαδικούς όρους. Για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση του (διόλου ιδεώδους) διεθνούς γίγνεσθαι, ήταν μια λυπηρή απώλεια ευκαιρίας να επανενωθεί το νησί, όταν ο προβολέας της διεθνούς παρέμβασης θα μπορούσε να δώσει ώθηση στα δίκαια του ελληνισμού. Όμως την κρίσιμη στιγμή αυτά τα δίκαια τα εμπιστευθήκαμε σε άκαμπτους φύλακες (όπως ο Τάσσος) και όχι στους πολυμήχανους διαπραγματευτές που χρειαζόμασταν. Ξεκινήσαμε διαπραγμάτευση ως μαρτυρικά θύματα εισβολής και κατοχής και τότε φυσικά οποιοσδήποτε συμβιβασμός ήταν προδοσία. "Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα" είπεν ο Τάσσος και ξέσπασε η κερκίδα σε επεφημίες. "Ακρωτηριασμένο κράτος" εννοούσε, αυτό παρέλαβε κι αυτό παρέδωσε, δηλαδή πρόοδος μηδέν. Ενώ εμείς πλειοδοτούσαμε μεταξύ μας στο παιχνίδι "εγώ είμαι πιο Έλληνας από σένα πουλημένε προδότη", Τουρκοκύπριοι και Τουρκία αφέθηκαν σχεδόν ανενόχλητοι να διαμορφώσουν την πρόταση Αννάν. Εφόσον η κυπριακή πλευρά οδηγήθηκε σε μια γωνία όπου η μόνη λογική έξοδος ήταν η άρνηση, αφού αποδείχθηκε ελλιπής στην διαπραγμάτευση, παρουσίασαν το "όχι" σαν μεγαλειώδη στιγμή του ελληνισμού, ενώ στην πραγματικότητα σήμαινε τη διαιώνιση του ακρωτηριασμού.

Στα καθ' ημάς, ιδού και η ρίζα του "αντιμνημονιακού χώρου", του νέου φρούτου της ελληνικής πολιτικής που επαγγέλεται το περήφανο "όχι σε όλα", χωρίς ουδένα ρεαλιστικό "ναι" πουθενά. Η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκες νησί στα ανοιχτά της Ανταρκτικής, είναι μια μικρή και οικονομικά αδύναμη γωνία της Ευρώπης. Μικρή από τη μοίρα των πολέμων της και αδύναμη από την ηγεσία του λαού της. Ακόμη και αν η παραφιλολογία για τους ανεξάντλητους "υδατάνθρακες" (α, ρε Καμμένε άρχοντα, δεν πρέπει να τρως ντόνατς αγόρι μου όταν γράφεις στο τουϊτερ...) ανταποκρίνεται σε κάποια πραγματικότητα, θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ελάχιστη επιρροή σε σύγκριση με ενεργειακά μεγαθήρια όπως η Ρωσία και η Αραβία. Χωρίς εξωτερικό δανεισμό με χαριστικά επιτόκια σήμερα θα είχαμε ελλείψεις σε απαραίτητα αγαθά, όπως τρόφιμα, ενέργεια και φάρμακα. Όμως το κύριο πρόβλημά μας δεν είναι το συγκριτικά μικρό μέγεθός μας, αλλά ότι είμαστε ανίκανοι να επιλέξουμε ικανούς ηγέτες, γιατί προτιμάμε αυτούς με τους οποίους κάνουμε προσωπικές συναλλαγές αντί για κάποιους που μπορούσαν να πάνε τη χώρα μπροστά. Είμαστε έτοιμοι να γλείψουμε ή να δαγκώσουμε κατά περίπτωση το χέρι που μας ταϊζει και ενίοτε μας χτυπάει, αλλά δεν μπορούμε να το διώξουμε μακριά και να δούμε το μέλλον, να οραματιστούμε τη χώρα που θέλουμε και να χτίσουμε σε αυτή τη κατεύθυνση.

Το πολιτικό συνονθήλευμα που ονομάζεται "αντιμνημονιακό μέτωπο" περιλαμβάνει την πολιτική σάρα και μάρα, από Χρυσή Αυγή μέχρι ΚΚΕ και ακόμα πάρα πέρα - κερασάκι δε στην τούρτα ή μάλλον μαρμελάδα στο ντονατσάκι, ο Καμμένος! Είναι πλήρως δηλωτικό αυτού του πολιτικού αχταρμά ότι κανείς δεν μπορεί να συνεργαστεί με κάνεναν άλλο. Πρόκειται για παράλληλους μονόλογους πολιτικών νάνων που βλέπουν τη σκιά τους τεράστια στο παραμορφωτικό φως της κρίσης. Όλοι αυτοί οι πολιτικά ρηχοί, που δεν θα μπορούσαν να ποτέ να συντάξουν ένα επακριβώς κοστολογημένο, εφαρμόσιμο προεκλογικό πρόγραμμα, έχουν κάνει σημαία την οικονομική καταπίεση των ξένων μέσω των μνημονίων. Που και που ψυθιρίζουν και κάτι για τις ευθύνες του "πολιτικού συστήματος" (λες και αυτοί γεννήθηκαν χθες το βράδι) αλλά κατά βάση, για όλα τα δεινά του Έλληνα φταίει "το μνημόνιο". Τίποτα περί πολιτικής, τίποτα περί παραγωγής, τίποτα περί μίκρο- και μάκρο- οικονομικού σχεδιασμού, μηδέν περί άμεσης και απώτερης διαχείρισης της κρίσης, μούγγα περί μετρήσιμων στόχων, τουμπεκί περί θεσμικών αλλαγών, για να μην ξεβολευτούνε "τα παιδιά". Το διαρκές (και βαρετό πλέον) ξόρκι εναντίον του τρισκατάταρου "μνημονίου" είναι η μόνη σίγουρη συνταγή να ζούμε διαρκώς κάτω από ένα, να μην αλλάξουμε ποτέ, να μην μάθουμε πως οδηγηθήκαμε στο γκρεμό και όχι μόνο να τη γλιτώσουν οι υπεύθυνοι, αλλά να συνεχίσουν να παριστάνουν τους εθνοσωτήρες. Η μάστιγα της Ελλάδας είναι η ανεπάρκεια των ηγετών της, η ρηχότητα της σκέψης, η ιδιοτέλεια της πολιτικής πρακτικής, ο λαϊκισμός της έκφρασης και η πλήρης έλλειψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών (ενώ περισσεύουν οι σπασμωδικές αντιδράσεις) και δυστυχώς αυτό αποδείχθηκε και στην Κύπρο.

Η σιωπή των φορο-αμνών

Είναι επίσημο, δεν κρατούνται πλέον ούτε τα προσχήματα: Οι φόροι στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να είναι δίκαιοι και ανάλογοι φοροδοτικής ικανότητας, αρκεί να εισπράττονται! Η κυβέρνηση μετά από σχετική εισήγηση της τρόικα, ανέβαλε την κατάργηση του φόρου ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, το ΕΕΤΗΔΕ, άλλως "χαράτσι", γιατί είναι "αποτελεσματικός". Με άλλα λόγια, συνεχίζει να επιβάλεται αυτός ο παράλογος φόρος, ακόμη και κατ' ομολογία του εμπνευστή του Ευάγγελου Βενιζέλου, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ, περιφρονώντας οποιαδήποτε έννοια πολιτικής διάκρισης!  Κάνοντας την αντίστροφη αναγωγή, αν δεν είχε στηριχθεί αυτός ο εκβιαστικός θεσμός, θα είχε καταργηθεί.

Ας ακούσουν οι "νοικοκυραίοι" που τρέχουν κατά το παράλογο πρόσταγμα των υπουργείων να πληρώσουν για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους, αγνοώντας αν η κυβέρνηση και το κράτος είναι εντάξει στις δικές του. Πληρώνουν όλοι οι ιδιοκτήτες ακινήτων την ανικανότητα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, στελεχωμένου με τους γνωστούς κομματικούς λεβέντες, να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους. Πληρώνουν όλοι οι χρήστες ρεύματος και μάλιστα υπό την απειλή διακοπής της παροχής, ανεξάρτητα από φοροδοτική ικανότητα. Όντως, πρέπει να εισπραχθούν φόροι, αλλά όχι με αυτό τον εκβιαστικό και ισοπεδωτικό τρόπο.

Στο μεταξύ, οι περιβόητοι "επίορκοι" δημόσιοι υπάλληλοι, οι κομματικοί στρατοί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παραμένουν ακλόνητοι. Κάθε μέρα αποκαλύπτονται καραμπινάτες απάτες που δεν χαρακτηρίζουν φυσικά όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς αυτοί που κάνουν τις αποκαλύψεις είναι επίσης λειτουργοί του κράτους. Όμως είναι τουλάχιστον εύλογο το ερώτημα γιατί αυτοί οι έλεγχοι άργησαν τόσο, ενώ τα σκάνδαλα βοούσαν χρόνια και πιο σημαντικά, θα έχουν οι επίορκοι ουσιαστικές κυρώσεις ή θα τους χαϊδέψουν πάλι στην πλατούλα όπως γινόταν συστηματικά στο παρελθόν; Η απάντηση είναι ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, δηλαδή από την πολιτική ηγεσία. 

Παράδειγμα: Προϊσταμένη ΔΟΥ της Θεσσαλονίκης, που καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλακή για τεράστιες απάτες ΦΠΑ, αθωώθηκε από "συναδέλφους" υπηρεσιακού συμβουλίου. Μάλιστα, έχει συνήγορο τον πρόεδρο της Επιτροπής Διαφάνειας της Βουλής, τον πολύ κύριο Μαρκογιαννάκη, για να την αποφυλακίσει (ρεπορτάζ στο HOT DOC του Κώστα Βαξεβάνη)! Θα εκπλαγεί κανείς αν η κυρία εξακολουθεί να πληρώνεται από το δημόσιο ταμείο; Τρέξτε λοιπόν νοικοκυραίοι να πληρώσετε το χαράτσι, η κυρία καραλαμόγιο που έχει τα εκατομμύριά σας στον ανώνυμο ελβετικό λογαριασμό έχει έξοδα, οι πρωτοκλασσάτοι βουλευτές είναι ακριβοί...

Habemus vlaka!

Αν ο γραμματέας κυβερνώντος κόμματος ψηφίσει σε μια σημαντική σε συμβολισμό κοινοβουλευτική ολομέλεια την εξιλέωση της φασιστικής βίας -αντίθετα από την γραμμή της παράταξης- προφασιζόμενος σαθρή δικαιολογία, πως τον χαρακτηρίζεις;

Βρέθηκαν γνήσια τιμολόγια!

Την ανακάλυψη γνησίων τιμολογίων που αφορούν πραγματικές συναλλαγές, ανακοίνωσαν χθες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών, τονίζοντας τα έσοδα που προέκυψαν υπέρ του δημοσίου ταμείου από την έκδοσή τους. Τα τιμολόγια βρέθηκε ότι προέρχονται από διάφορες μικρομεσαίες επιχειρήσεις την περίοδο 2000-2010, τεκμηριώθηκε δε ότι ανταποκρίνονται σε πραγματικά αγαθά και υπηρεσίες κι όχι κοπανιστό αέρα όπως ισχύει για την έκδοση των περισσότερων τιμολογίων στη χώρα. 

Ο υπουργός Οικονομικών προέβη σε σύντομες δηλώσεις επί του θέματος, εκθειάζοντας τον συντονισμό και την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του υπουργείου, ενώ δεν παρέλειψε να καυτηριάσει το φαινόμενο να χρησιμοποιούνται τα μπλοκ των τιμολογίων για την εκτόνωση της φαντασίας των συναλλασομένων. "Έχουμε βρει αναρίθμητα τιμολόγια που αφορούν σε αγοροπωλησίες σεληνιακών πετρωμάτων, σε συνολικές ποσότητες που υπερκαλύπτουν πολλαπλασίως τη μάζα της Σελήνης", αποκάλυψαν χαρακτηριστικά κύκλοι του υπουργείου.

Οι επιχειρήσεις που εξέδωσαν γνήσια τιμολόγια είναι λουκουμοποιία, παρασκευαστής σαλεπιού, μέντιουμ χαρτομαντείας εκ Μπουρκίνα Φάσο, καντίνα βρώμικου στα περίχωρα Αγρινίου, κατασκευαστής κασκόλ του Αστέρα Τρίπολης, τρεις πωλήτριες ανθέων κέντρων διασκέδασης της Μακρακώμης, δύο βιοτεχνίες μπαλονιών, ένας πλανόδιος πωλητής χαρτομαντηλών, δύο καθαριστές φανών αυτοκινήτων υπηκοότητας Μπαγκλαντές καθώς και επιχειρήσεις τουριστικού ενδιαφέροντος όπως μονοπρόσωπες πωλήσεων προσωπικών ανεμιστήρων και τατουάζ χένας σε παραλίες. 

Οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις με την έκδοση νομίμων παραστατικών δήλωσαν και πλήρωσαν συνολικό φόρο 22.000 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στα εικονικά τιμολόγια συνοικιακού περιπτέρου για ένα ολόκληρο μήνα - του Γρηγοριανού ημερολογίου. Πηγές του ΣΔΟΕ προειδοποίησαν ότι οι έλεγχοι θα συνεχιστούν και ότι όλοι οι υπόχρεοι ΦΠΑ ανεξαιρέτως, θα κληθούν να καταβάλουν τις εκπρόθεσμες οφειλές τους ή θα οδηγηθούν ενώπιον εισαγγελέων για την απαγγελία κατηγοριών φοροδιαφυγής σε βαθμό κακουργήματος. Αμέ!

DNA γαϊδάρων

Νέες διαστάσεις παίρνει το διατροφικό σκάνδαλο, με συνεχείς αποκαλύψεις για νόθευση βοδινού κρέατος με άλογο. Τα εργαστηριακά ευρήματα που αποκαλύπτει σήμερα η Θυμηδία, αφορούν δειγματοληπτικούς ελέγχους εντός του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, όπου βρέθηκαν και πολλαπλά δείγματα με DNA όνου (γαϊδάρου).  

Από τις μέχρι στιγμής πληροφορίες το πρόβλημα παρουσιάζει έξαρση στην περιοχή του Φαλήρου και στους πέριξ χώρους στάθμευσης κατά την διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Οι έλεγχοι δείχνουν ότι οι σχετικές σημάνσεις ("σοσιαλισμός, "κεντροαριστερά", "προοδευτική παράταξη" κοκ.) είναι απολύτως παραπλανητικές και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα: Πρόκειται για ένα ετερόκλητο συφερτό σογιών, κολλητών, κουμπάρων, εξαδέλφων και χαραμοφάηδων χειροκροτητών χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό και μόνη κοινή επιδίωξη να βάλουν χέρι πάλι στους δημόσιους πόρους. To συνάφι αυτό, που μόλις βρεθεί μπροστά σε ανοιχτό μικρόφωνο γκαρίζει κουραφέξαλα περί "αγώνων" και "κοινωνίας", έχει τόση σχέση με τον σοσιαλισμό όση και η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που στηρίζει -βογκώντας- το ΠΑΣΟΚ μέσα στην συγκυβέρνηση. Η αλλοίωση είναι πλήρης και η φθορά του προϊόντος μη-αναστρέψιμη. Οι πύλες της χωματερής της ιστορίας έχουν ήδη ανοίξει.