Αν το τσιμεντώσεις, μπορεί να το σώσεις...
Αλλη μια είδηση πέρασε στα ψιλά, ενώ είναι όλα τα λεφτά ή μάλλον δείχνει που πήγαν όλα τα λεφτά: Κατά τις απάτες του Βατοπεδίου με τα ακίνητα του δημοσίου, εξαφανίστηκε (εκτός από τη νομιμοποίηση του κράτους) κι ένα μικροποσό 24.600 υπέρ του δημοσίου από τυπική διαφορά στις αξίες των ακινήτων που άλλαξαν χέρια. Δεν ήταν αβρότητα, μάλλον τα λαμόγια θεώρησαν ότι θα προκαλούσε υποψία αν οι ανταλλαγές είχαν ακριβώς την ίδια αξία.
Η γνωστή και μη εξαιρεταία δικηγόρος κυρία Αικατερίνη Πελέκη (σύζυγος γνωστού πολιτικού ακλόνητης νομιμότητος αλλά χαλαρής ηθικής υποστάσεως, εξαιρεταίου από τη νέα τάξη της Ρηγίλης) ανέγραψε ως είθισται στο σχετικό συμβόλαιο της ανταλλαγής, ότι τα χρήματα άλλαξαν χέρια κατά την υπογραφή. Aυτά τα λεφτά δεν κατατέθηκαν ποτέ στο δημόσιο ταμείο. Ακόμη κι αυτό το ελάχιστο (συγκριτικά) ποσό που όφειλε να καταθέσει ο Εφραίμ, που λέει ότι το προσκόμισε, εξαφανίστηκε. Κανείς δεν ξέρει που κατέληξαν τα λεφτά. Μπορεί να τα τσέπωσε ο παριστάμενος διευθύνων σύμβουλος της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου και να έγινε μπουχός. Ισως πάλι να τα έβγαλε ο Εφραίμ από το ράσο, τα άφησε στο τραπεζάκι του καφέ που βρίσκεται στο γραφείο της κυρίας Πελέκη (υποθέτω) και εκεί παρέμειναν μέχρι το απόγευμα που τα βρήκε η κυρία που καθαρίζει το ευάερο κολωνακιώτικο γραφείο...
Σε κάθε περίπτωση το μικροποσό των 24.600 ευρώ, που δεν φθάνει ούτε για το προγραμματισμένο σέρβις του ελικοπτέρου της μονής, εξαφανίστηκε χωρίς να ξέρει κανείς που πήγε, ούτε η συμβολαιογράφος που στοιχειοθέτησε την συναλλαγή! Η δικαιολογία του εκπροσώπου της ΚΕΔ για την άγνοια περί του ποσού; Τον πίεζαν, λέει, οι ανώτεροί του να τελειώνει με τα συμβόλαια και ποιός ήταν αυτός να αμφισβητήσει τους ανώτερούς του; Φοβόταν, λέει, τους ρασοφόρους που μιλούσαν στο τηλέφωνο με υπουργούς με τα μικρά τους ονόματα. Ετσι λοιπόν ο άνθρωπος ακολούθησε την πεπατημένη και εξαπάτησε το δημόσιο για να 'χει το κεφάλι του ήσυχο...
Συμπέρασμα: οποιοδήποτε κρατικό περουσιακό στοιχείο δεν είναι στερωμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, εξαφανίζεται. Οχι δομημένα ομόλογα, παραλίμνιες εκτάσεις φιλέτα και μίζες, ούτε γόμα δεν μπορεί να αφήσει κανείς πλησίον κρατικού λειτουργού (ειδικά αν σχετίζεται με πολιτικό). Αρα δεν υπάρχει άλλη λύση για τον Ελληνα: στριμωγμένος όχι μόνο από την ακρίβεια και την εφορία αλλά τώρα πλέον κι από το ΔΝΤ και την βλοσυρή Αγγελα, πρέπει να τους αφήσει να τα τσιμεντάρουν όλα μήπως περισώσει κάτι. Ευτυχώς που πουλήθηκε η Ολυμπιακή και δεν θα χρειαστεί να καρφώσουμε τα αεροπλάνα. Επίσης τα πλωτά και εναέρια μέσα των ενόπλων δυνάμεων μπορούν να θεωρηθούν σχετικά ασφαλή, όχι γιατί είναι εκτός βεληνεκούς των λαμόγιων, αλλά γιατί δεν θα τους ήταν χρήσιμα, ποιός αγοράζει υποβρύχια την σήμερον ημέρα εκτός από το ελληνικό κράτος, που θα αγόραζε και τον πύργο της Πίζας για όπλο υψηλής τεχνολογίας αν τον πασάρανε με "τρόπο"...
Προσοχή στα πλεούμενα του λιμενικού, θα μπορούσαν εύκολα να μετατραπούν σε σκάφη αναψυχής αν τους αφαιρεθεί ο ελαφρύς οπλισμός. Κρατικά αυτοκίνητα και συναφή μέσα μεταφοράς δεν συζητείται, πρέπει να δηλώνονται απωλεσθέντα την στιγμή που αποκτούνται. Παλιότερα έβρισκες και περιπολικά με το κλειδί στη μίζα κοντά σε σκηνές εγκλημάτων, αλλά έκτοτε τράβηξε αυτιά ο Χρυσοχοϊδης. Δεν ξέρω αν οι ταμπέλες των ΔΟΥ είναι καλά καρφωμένες, πάντως οι σημαίες στα σύνορα και τα στρατόπεδα συνήθως έχουν γερά σχοινιά. Πρόσφατα πολίτες ξήλωσαν μπάρες διοδίων, αλλά δεν διακριβώθηκε αν ήταν κρατικοί λειτουργοί. Ενίοτε εξαφανίζονται και σιδηροτροχιές του ΟΣΕ, που θα περίμενε κανείς να είναι καλά στερεωμένες. Σε κάθε περίπτωση, διαθέτουμε τόσους σιδηροδρομικούς που θα μπορούσαν να φυλάνε ο καθένας 20 μέτρα γραμμής. Ο επερχόμενος ιδιώτης ιδιοκτήτης του ΟΣΕ μπορεί να υποκαταστήσει τα απαρχαιωμένα τρένα, μεταφέροντας επιβάτες και αγαθά ανά χείρας ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα.
Εχει κι ένα καλό η υπόθεση: από τότε που επελήφθη των οικονομικών μας η αυστηρή Αγγελα, έπεσαν κάπως οι τιμές. Τέτοια απορρόφηση του νέου ΦΠΑ, ούτε το Χαμόγελο του Παιδιού πιά! Σουπερμαρκετάδες, πρατηριούχοι και λοιποί σφαγείς της αγοραστικής δύναμης του Ελληνα, ερυθρίασαν από το γερμανικό ξεμπρόστιασμα και άφησαν λίγα μπόσικα. Αλήθεια, δεν θα μπορούσαμε να ενσωματωθούμε κάπως με την γερμανική επικράτεια, να μετονομαστούμε σε Νότια Βαυαρία ή κάτι τέτοιο, μπας και δούμε άσπρη μέρα; Αφού η ελληνική οικονομική πολιτική αλλάζει ουσιαστικά μόνο όταν μουγκρίζει ο Σόιμπλε, γιατί να μην υπαχθούμε κι επίσημα στην δικαιοδοσία του; Μπορεί τα λαμόγια να έχουν γραμμένη την εγχώρια νομιμότητα, αλλά στους διεθνείς εταίρους μας ξηγιώνται σπαθί. Εντάξει τώρα, μερικές μονάδες ελλείματος εδώ κι εκεί (δεν είναι ποτέ σταθερό, σαν την ένταση των ανέμων στο Αιγαίο ένα πράγμα), κάποια ανεκδιήγητα έργα όπως το Ολυμπιακό γήπεδο μπέιζμπολ και βέβαια οι ρωμαϊκές φιέστες της Φάνης και του Αρη στα διεθνή εκθεσιακά κέντρα για να προάγουν τον ελληνικό τουρισμό (δηλαδή τον τουρισμό των Ελλήνων πολιτικών στα διεθνή εκθεσιακά κέντρα), δεν είναι άξια λόγου όταν βλέπεις να πέφτει η τιμή της ντομάτας για πρώτη φορά σε οχτώ χρόνια. Δράττομαι της ευκαιρίας να επιστήσω την προσοχή των επιθεωρητών του ΔΝΤ και της Κομισιόν που προσπαθούν μήπως στοιχειοθετήσουν τελικά πόσο ακριβώς είναι το έλλειμα , να προσέχουν εκεί στις δημόσιες υπηρεσίες που αφήνουν τους χαρτοφύλακές τους, γιατί, είπαμε... μπουχός!
Αλλη μια είδηση πέρασε στα ψιλά, ενώ είναι όλα τα λεφτά ή μάλλον δείχνει που πήγαν όλα τα λεφτά: Κατά τις απάτες του Βατοπεδίου με τα ακίνητα του δημοσίου, εξαφανίστηκε (εκτός από τη νομιμοποίηση του κράτους) κι ένα μικροποσό 24.600 υπέρ του δημοσίου από τυπική διαφορά στις αξίες των ακινήτων που άλλαξαν χέρια. Δεν ήταν αβρότητα, μάλλον τα λαμόγια θεώρησαν ότι θα προκαλούσε υποψία αν οι ανταλλαγές είχαν ακριβώς την ίδια αξία.
Η γνωστή και μη εξαιρεταία δικηγόρος κυρία Αικατερίνη Πελέκη (σύζυγος γνωστού πολιτικού ακλόνητης νομιμότητος αλλά χαλαρής ηθικής υποστάσεως, εξαιρεταίου από τη νέα τάξη της Ρηγίλης) ανέγραψε ως είθισται στο σχετικό συμβόλαιο της ανταλλαγής, ότι τα χρήματα άλλαξαν χέρια κατά την υπογραφή. Aυτά τα λεφτά δεν κατατέθηκαν ποτέ στο δημόσιο ταμείο. Ακόμη κι αυτό το ελάχιστο (συγκριτικά) ποσό που όφειλε να καταθέσει ο Εφραίμ, που λέει ότι το προσκόμισε, εξαφανίστηκε. Κανείς δεν ξέρει που κατέληξαν τα λεφτά. Μπορεί να τα τσέπωσε ο παριστάμενος διευθύνων σύμβουλος της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου και να έγινε μπουχός. Ισως πάλι να τα έβγαλε ο Εφραίμ από το ράσο, τα άφησε στο τραπεζάκι του καφέ που βρίσκεται στο γραφείο της κυρίας Πελέκη (υποθέτω) και εκεί παρέμειναν μέχρι το απόγευμα που τα βρήκε η κυρία που καθαρίζει το ευάερο κολωνακιώτικο γραφείο...
Σε κάθε περίπτωση το μικροποσό των 24.600 ευρώ, που δεν φθάνει ούτε για το προγραμματισμένο σέρβις του ελικοπτέρου της μονής, εξαφανίστηκε χωρίς να ξέρει κανείς που πήγε, ούτε η συμβολαιογράφος που στοιχειοθέτησε την συναλλαγή! Η δικαιολογία του εκπροσώπου της ΚΕΔ για την άγνοια περί του ποσού; Τον πίεζαν, λέει, οι ανώτεροί του να τελειώνει με τα συμβόλαια και ποιός ήταν αυτός να αμφισβητήσει τους ανώτερούς του; Φοβόταν, λέει, τους ρασοφόρους που μιλούσαν στο τηλέφωνο με υπουργούς με τα μικρά τους ονόματα. Ετσι λοιπόν ο άνθρωπος ακολούθησε την πεπατημένη και εξαπάτησε το δημόσιο για να 'χει το κεφάλι του ήσυχο...
Συμπέρασμα: οποιοδήποτε κρατικό περουσιακό στοιχείο δεν είναι στερωμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, εξαφανίζεται. Οχι δομημένα ομόλογα, παραλίμνιες εκτάσεις φιλέτα και μίζες, ούτε γόμα δεν μπορεί να αφήσει κανείς πλησίον κρατικού λειτουργού (ειδικά αν σχετίζεται με πολιτικό). Αρα δεν υπάρχει άλλη λύση για τον Ελληνα: στριμωγμένος όχι μόνο από την ακρίβεια και την εφορία αλλά τώρα πλέον κι από το ΔΝΤ και την βλοσυρή Αγγελα, πρέπει να τους αφήσει να τα τσιμεντάρουν όλα μήπως περισώσει κάτι. Ευτυχώς που πουλήθηκε η Ολυμπιακή και δεν θα χρειαστεί να καρφώσουμε τα αεροπλάνα. Επίσης τα πλωτά και εναέρια μέσα των ενόπλων δυνάμεων μπορούν να θεωρηθούν σχετικά ασφαλή, όχι γιατί είναι εκτός βεληνεκούς των λαμόγιων, αλλά γιατί δεν θα τους ήταν χρήσιμα, ποιός αγοράζει υποβρύχια την σήμερον ημέρα εκτός από το ελληνικό κράτος, που θα αγόραζε και τον πύργο της Πίζας για όπλο υψηλής τεχνολογίας αν τον πασάρανε με "τρόπο"...
Προσοχή στα πλεούμενα του λιμενικού, θα μπορούσαν εύκολα να μετατραπούν σε σκάφη αναψυχής αν τους αφαιρεθεί ο ελαφρύς οπλισμός. Κρατικά αυτοκίνητα και συναφή μέσα μεταφοράς δεν συζητείται, πρέπει να δηλώνονται απωλεσθέντα την στιγμή που αποκτούνται. Παλιότερα έβρισκες και περιπολικά με το κλειδί στη μίζα κοντά σε σκηνές εγκλημάτων, αλλά έκτοτε τράβηξε αυτιά ο Χρυσοχοϊδης. Δεν ξέρω αν οι ταμπέλες των ΔΟΥ είναι καλά καρφωμένες, πάντως οι σημαίες στα σύνορα και τα στρατόπεδα συνήθως έχουν γερά σχοινιά. Πρόσφατα πολίτες ξήλωσαν μπάρες διοδίων, αλλά δεν διακριβώθηκε αν ήταν κρατικοί λειτουργοί. Ενίοτε εξαφανίζονται και σιδηροτροχιές του ΟΣΕ, που θα περίμενε κανείς να είναι καλά στερεωμένες. Σε κάθε περίπτωση, διαθέτουμε τόσους σιδηροδρομικούς που θα μπορούσαν να φυλάνε ο καθένας 20 μέτρα γραμμής. Ο επερχόμενος ιδιώτης ιδιοκτήτης του ΟΣΕ μπορεί να υποκαταστήσει τα απαρχαιωμένα τρένα, μεταφέροντας επιβάτες και αγαθά ανά χείρας ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα.
Εχει κι ένα καλό η υπόθεση: από τότε που επελήφθη των οικονομικών μας η αυστηρή Αγγελα, έπεσαν κάπως οι τιμές. Τέτοια απορρόφηση του νέου ΦΠΑ, ούτε το Χαμόγελο του Παιδιού πιά! Σουπερμαρκετάδες, πρατηριούχοι και λοιποί σφαγείς της αγοραστικής δύναμης του Ελληνα, ερυθρίασαν από το γερμανικό ξεμπρόστιασμα και άφησαν λίγα μπόσικα. Αλήθεια, δεν θα μπορούσαμε να ενσωματωθούμε κάπως με την γερμανική επικράτεια, να μετονομαστούμε σε Νότια Βαυαρία ή κάτι τέτοιο, μπας και δούμε άσπρη μέρα; Αφού η ελληνική οικονομική πολιτική αλλάζει ουσιαστικά μόνο όταν μουγκρίζει ο Σόιμπλε, γιατί να μην υπαχθούμε κι επίσημα στην δικαιοδοσία του; Μπορεί τα λαμόγια να έχουν γραμμένη την εγχώρια νομιμότητα, αλλά στους διεθνείς εταίρους μας ξηγιώνται σπαθί. Εντάξει τώρα, μερικές μονάδες ελλείματος εδώ κι εκεί (δεν είναι ποτέ σταθερό, σαν την ένταση των ανέμων στο Αιγαίο ένα πράγμα), κάποια ανεκδιήγητα έργα όπως το Ολυμπιακό γήπεδο μπέιζμπολ και βέβαια οι ρωμαϊκές φιέστες της Φάνης και του Αρη στα διεθνή εκθεσιακά κέντρα για να προάγουν τον ελληνικό τουρισμό (δηλαδή τον τουρισμό των Ελλήνων πολιτικών στα διεθνή εκθεσιακά κέντρα), δεν είναι άξια λόγου όταν βλέπεις να πέφτει η τιμή της ντομάτας για πρώτη φορά σε οχτώ χρόνια. Δράττομαι της ευκαιρίας να επιστήσω την προσοχή των επιθεωρητών του ΔΝΤ και της Κομισιόν που προσπαθούν μήπως στοιχειοθετήσουν τελικά πόσο ακριβώς είναι το έλλειμα , να προσέχουν εκεί στις δημόσιες υπηρεσίες που αφήνουν τους χαρτοφύλακές τους, γιατί, είπαμε... μπουχός!
