Ο Σ. Ράμφος είπε πρόσφατα κάτι σημαντικό από την ιστορία μας, ότι η Ελλάδα ποτέ δεν παρήγαγε τίποτα, είμασταν ανέκαθεν έθνος εμπόρων και μεσαζόντων. Μια προέκταση της άποψης αυτής μπορεί να εξηγεί γιατί χρεωκοπήσαμε: Συναλλαχθήκαμε με ότι είχαμε και δεν είχαμε, ευτελήσαμε κοινούς πόρους με συστημική διαφθορά (συναλλαγή κι αυτή ντε), ανεβάσαμε τη ζήτηση και τις τιμές ώσπου αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε και την ψήφο μας στα γνωστά κομματικά κοθώνια για να χωθούμε στο δημόσιο, τον αστήρευτο (στην προ-Αγγελα εποχή) κρουνό της διεθνούς δανειοδότησης. Η κομματική αλητεία δεν καταλαβαίνει από ελλείματα και τέτοια χαζά που ασχολούνται οι κουτόφραγκοι, τα έσπρωχναν όλα κάτω από το χαλί και συνέχιζαν.
Πουλήσαμε και αγοράσαμε ότι ήταν δυνατό σε αυτή τη χώρα, φτάσαμε τον καφέ στα 4 ευρώ, ενώ η κρατικοδίαιτη οικονομία απλά κατανάλωνε. Οι κουτόφραγκοι δανειστές μας τα έχωναν αφειδώς ενώ εμείς ανταλλάσαμε μεταξύ μας χάντρες και καθρεφτάκια (δημοσιογραφική εύνοια ένταντι δημόσιων έργων στα ρετιρέ, ψήφοι έναντι διορισμών στον πρώτο, όλα ψίχουλα μπροστά στη διεθνή σπέκουλα). Εθνος λιανεμπόρων και μικρο-καταναλωτών που αν και κάποτε είχε δημιουργήσει τις έννοιες του κοινού και της πολιτείας, τα αντήλλαξε περιχαρές για διακοποδάνεια και μεζονέττες σε καμμένες πλαγιές. Εκανε λάθος ο Ράμφος. Εκτός από μεσάζοντες είμαστε και επαγγελματίες θύματα των γνωστών εμπόρων των εθνών.
Subscribe to:
Posts (Atom)
