H μεταπολίτευση σε σκίτσο

Ο γελοιογράφος -δάσκαλος- Στάθης, στα καλύτερά του: την καταγραφή της (ίδιας) γελοιότητας (πριν 19 χρόνια)...

Σανό ρεε!!

Επειδή έχουμε εκλογές και σερβίρονται αφειδώς φούμαρα, επειδή προέκυψαν διάφοροι εντελώς ανεξάρτητοι βλαχοδήμαρχοι ως δροσερές παπαρούνες σε ανοιξιάτικο λιβάδι, επειδή παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην αυτοδιοίκηση κάποιοι εντελώς αμόλυντοι από ξαφνική παρθενογένεση, επειδή "καταξιωμένοι" δημοσκόποι που έχουνε πελάτες κόμματα μετράνε πάντα με αυστηρή δεοντολογία. Και τέλος για τους αρχι-δημοκράτες που κάνουν πιρουέτες στο ακροδεξιό/μαύρο ακροατήριο πριν από το δεύτερο γύρο, για όλους αυτούς τους λόγους, αφιερώνουμε:

Όμως ας μην τα ρίχνουμε όλα στους υποψήφιους. Αφιερώνεται και σε όσους ανέδειξαν δυσανάλογα πολλούς ηθοποιούς, τραγουδιστές και άλλες διασημότητες της σόου μπίζνες στα τοπικά συμβούλια. Ψιθυρίζεται ότι ο Ψινάκης ετοιμάζει γκέι παρέιντ με Μαραθωνομάχους στην παραλία της Νέας Μάκρης.

Η αναγκαία ανατροπή της διαρκούς ανατροπής

Η λέξη "ανατροπή" είναι για την πολιτική ότι και η "αγάπη" για την στιχουργία: η χρήση της θα έπρεπε να τιμωρείται με μαστίγωση σε κεντρικές πλατείες, υπό τους ήχους προεκλογικών ομιλιών του Πανίκα Ψωμιάδη. Ουσιαστικά πρόκειται για συγκάλυψη της απουσίας πειστικών προτάσεων και αξιόλογων στελεχών, της έλλειψης χρήσιμης πολιτικής και ουσιαστικών δεσμεύσεων απέναντι στους ψηφοφόρους.

Σε αυτή την χώρα ανατρέψαμε τα πάντα, αρχίζοντας από τη κοινή λογική που λέει ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα από όσα παράγεις. Αφού η ανατροπή της λογικής έγινε δόγμα, τώρα είναι εύκολο να μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο ανάποδα και να νομίζουμε ότι είναι σωστά. Βλέπουμε τους δανειστές με τους σκληρούς αλλά αναπόφευκτους όρους σαν δυνάστες, αλλά παραβλέπουμε την εξαχρείωση του εγχώριου πολιτικού προσωπικού που μας χρεωκόπησε. Βλέπουμε την διανεμητική πολιτική του παρελθόντος σαν Ιθάκη, όπου θα μας οδηγήσεις ο "αγώνας" και η "ανατροπή", αλλά αρνούμαστε να απαντήσουμε σε κρίσιμες ερωτήσεις όπως "τι μπορούμε παράγουμε που να θέλει να αγοράσει ο έξω κόσμος". Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε μια ανατροπή της ανατροπής, για να έρθουμε στα ίσα μας.

"Ανατροπή" ασκεί εβδομαδιαίως ο συνάδελφος Πρετεντέρης στο Μέγκα, με δημοσκοπήσεις που περιέχουν πολιτικώς ανατριχιαστικά ευρήματα όπως "καταλληλότερος πρωθυπουργός" και "ποιοί νομίζετε ότι θα κερδίσουν τις εκλογές", την περίφημη παράσταση νίκης. Δηλαδή ανατροπή της κοινής γνώμης, η οποία συχνά σερβίρεται με αυτοανατρεπόμενους της πολιτικής όπως ο Πάγκαλος (ο ανατρέπων πιατέλες) και η Λιάνα (η ανατρέπουσα τα Τεφάλ). Ανατροπές βεβαίως επαγγέλεται κι ο Αλέξης στις προεκλογικές του ομιλίες, όπου χαλαρά ανατρέπει μνημόνια, αντιλαϊκές πολιτικές, τη Μέρκελ, τον καπιταλισμό και τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το μόνιμο κλισέ "ο λαός με τη ψήφο του θα φέρει τη μεγάλη ανατροπή" επαναλαμβάνεται με θρησκευτική ευλάβεια σε κάθε συγκέντρωση, κάθε δελτίο τύπου, κάθε τηλεοπτική και ραδιοφωνική εμφάνιση. Όμως η μεγαλύτερη ανατροπή που έχει γίνει στη χώρα τελευταία, εκτός από την εκλογική κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ και την ευκαιριακή μετοίκιση των απλανών ψηφοφόρων του στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η θεσμική πλέον εγκαθίδρυση του νεο-φασισμού στο πολιτικό σκηνικό και μάλιστα με βάρβαρο ακτιβιστικό προφίλ. ΔΕΝ είναι καλές όλες οι ανατροπές. Ίσως θα έπρεπε μερικά πράγματα να τα αφήσουμε ως έχουν ή να προσπαθήσουμε να τα βελτιώσουμε αντί να τα "ανατρέψουμε". Και επειδή η προεκλογική περίοδος που διανύουμε ευννοεί την συνθηματολογία, θα παραθέσουμε και εμείς το δικό μας σύνθημα με την ελπίδα να εισακουστεί από ένα ψύχραιμο ακροατήριο πολιτών και όχι οπαδών του "οτιδήποτε αντί της πραγματικότητας": ΑΝΑΤΡΕΨΑΤΕ ΤΟΥΣ ΤΖΑΜΠΑ ΑΝΑΤΡΟΠΕΙΣ.

Αν είστε σε δίλημμα για τις επιλογές σας στις επικείμενες εκλογές και ψάχνετε για κάποιο μπούσουλα, ιδού ένας απλός και σχετικά ασφαλής οδηγός επιλογής: Ψηφίστε όποιον υποψήφιο και όποια παράταξη υπόσχεται να μην ανατρέψει κάτι, να μην τα "αλλάξει όλα" αλλά που διατείνεται ότι θα δημιουργήσει, ή θα διορθώσει ή τελοσπάντων ΘΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ! Ας μην ενισχύσουμε όσους ποντάρουν στην δυσαρέσκεια και την απογοήτευση, που περισσεύουν όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στην προσωπική ζωή καθενός. Μπορεί να βουλιάξαμε βαθιά αλλά υπάρχουμε ακόμη και δεν μπορεί να αποτελούν κριτήριο ψήφου η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση. Αν ψάχνετε για λαμπρά παραδείγματα επ' αυτού, ο Ελ. Βενιζέλος ένωσε τη διχασμένη χώρα το '30 μετά από μια καταστροφή επενδύοντας στη δημιουργία, όχι τις ανατροπές αντιπάλων, παρά τις συνεχείς προσπάθειες εξόντωσής του. Ο Νέλσoν Μαντέλα δεν εξαργύρωσε τον 27ετή εγκλεισμό του για να περιθωριοποιήσει τους λευκούς της Νότιας Αφρικής, αντίθετα συγκόλησε μια "σπασμένη" χώρα με το ηθικό έρεισμα που του έδωσε η πολιτική μετριοπάθεια και η αποχή από "ανατροπές". 

Όχι μόνο δεν ανατρέπουν τίποτα όσοι επαγγέλλονται διαρκείς ανατροπές, αλλά μας κάθονται στο σβέρκο -και δια των ερτζιανών- και βουλώνουν τις τρύπες της πολιτικής τους ένδειας με τσάμπα επανάσταση. Αν πρέπει να ανατρέψουμε κάτι είναι τη δυσαρέσκεια που μας προκαλούν οι ίδιες μας οι πολιτικές επιλογές, με άλλους, διαφορετικούς, μη-ανατροπείς. Κάποιους τελοσπάντων που δεν θα θελήσουμε σε μερικούς μήνες να τους ανατρέψουμε κι αυτούς...