Η Θυμηδία, βαθύτατα απογοητευμένη που πρόλαβε ο Θόδωρος Κατσανέβας να ιδρύσει κόμμα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, και μετά από μια γρήγορη δημοσκόπηση που έδειξε ότι δεν υπάρχει λαϊκή υποστήριξη για επιστροφή στη μνα ή το γρόσι, προτείνει σήμερα μια εξίσου ρηξικέλευθη νομισματική λύση.
Προκειμένου να αποτραπεί πάση θυσία επιστροφή του Θ. Κατσανέβα στην επικαιρότητα κι αφού αυτές τις μέρες ο πρωθυπουργός επισκέπτεται την Κίνα για την προσέλκυση κατάλληλων επενδυτών (του είδους που έλκονται από τα ασημικά των ξεπεσμένων αριστοκρατών), ας εξετάσουμε σαν χώρα την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος της Κίνας, του γουάν!
Τα προτερήματα; Θα έχουμε το νόμισμα της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, με τεράστια διεισδυτικότητα στην παγκόσμια αγορά. Επιπλέον, επειδή το γουάν είναι συνδεδεμένο με μια ομάδα ισχυρών νομισμάτων, θα απολαμβάνουμε νομισματική σταθερότητα και συνεπώς θα ανανεωθεί η πρόσβαση μας σε διεθνείς πιστώσεις για να συνεχίσουμε τις παραδοσιακές μας λαμογιές ("μωρέ, βάλτον κάπου στο δημόσιο να παίρνει ένα μισθό, η κακομοίρα η μάνα του έχει αιμορροϊδες...").
Οι Κινέζοι για κάποιο ανεξήγητο λόγο δείχνουν με την επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά ότι μας εμπιστεύονται, αντίθετα με την υπόλοιπη ανθρωπότητα που αποτιμά τα κρατικά ομόλογα ως λίγο πιο χρήσιμα από χαρτί περιτυλίγματος. Εφόσον σταθεροποιηθεί η οικονομία μας, θα μπορέσουμε να πατήσουμε στα χνάρια της κινεζικής οικονομικής ανάπτυξης με ένα παρόμοιο μοντέλο εξωστρέφειας. Παντού στον κόσμο Κινέζοι ανοίγουν μαγαζιά με το πιο ανταγωνιστικό εξαγωγικά προϊόν τους: φθηνά ρούχα. Κάθε ελληνική πόλη και χωριό πλέον έχουν κινεζική παρουσία στην αγορά οικονομικών ρούχων.
Έλληνες με τη δύναμη του γουάν θα μπορούσαν να ανοίξουν μαγαζιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, με τα δικά μας εξαγωγικά προϊόντα: Τυλιχτά στη Χαβάη, μπουγάτσες στην Αγκόλα, φρέντους στην Σιβηρία. Στην Ταϊλάνδη, δίπλα στους υπαίθριους πάγκους με τις ψητές ακρίδες, ο σαλονικιός να "σπρώχνει" σουσαμένια κουλούρια. Στο Μπαχρέιν, μέσα στην έρημο, καντίνες με βρώμικο να λιγδώνει το άντερο των βεδουϊνων. Πατσατζίδικα στα ξενυχτάδικα της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου και βέβαια, η κορωνίδα της εγχώριας επιχειρηματικότητας: σκυλάδικα σε διεθνή θέρετρα όπως το Μπαλί και οι Μαλβίδες, με πλήρη σετ τραγουδιστάδων, κονσοματζούδων, λουλουδούδων, φουσκωτών και παρκαδόρων.
Εντάξει, το ξέρουμε ότι είναι ευφάνταστο, αλλά η κουβέντα για έξοδο από το ευρώ χωρίς να παράγουμε αρκετά αγαθά πρώτης ανάγκης για να επιβιώσουμε (τρόφιμα, ενέργεια, φάρμακα κλπ.) είναι το ίδιο ευφάνταστη. Τώρα μάλιστα που εμφανίζονται κάτι θλιβεροί πρώην να την υποστηρίζουν, είναι και λιγότερο σοβαρή.
Προκειμένου να αποτραπεί πάση θυσία επιστροφή του Θ. Κατσανέβα στην επικαιρότητα κι αφού αυτές τις μέρες ο πρωθυπουργός επισκέπτεται την Κίνα για την προσέλκυση κατάλληλων επενδυτών (του είδους που έλκονται από τα ασημικά των ξεπεσμένων αριστοκρατών), ας εξετάσουμε σαν χώρα την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος της Κίνας, του γουάν!
Τα προτερήματα; Θα έχουμε το νόμισμα της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, με τεράστια διεισδυτικότητα στην παγκόσμια αγορά. Επιπλέον, επειδή το γουάν είναι συνδεδεμένο με μια ομάδα ισχυρών νομισμάτων, θα απολαμβάνουμε νομισματική σταθερότητα και συνεπώς θα ανανεωθεί η πρόσβαση μας σε διεθνείς πιστώσεις για να συνεχίσουμε τις παραδοσιακές μας λαμογιές ("μωρέ, βάλτον κάπου στο δημόσιο να παίρνει ένα μισθό, η κακομοίρα η μάνα του έχει αιμορροϊδες...").
Οι Κινέζοι για κάποιο ανεξήγητο λόγο δείχνουν με την επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά ότι μας εμπιστεύονται, αντίθετα με την υπόλοιπη ανθρωπότητα που αποτιμά τα κρατικά ομόλογα ως λίγο πιο χρήσιμα από χαρτί περιτυλίγματος. Εφόσον σταθεροποιηθεί η οικονομία μας, θα μπορέσουμε να πατήσουμε στα χνάρια της κινεζικής οικονομικής ανάπτυξης με ένα παρόμοιο μοντέλο εξωστρέφειας. Παντού στον κόσμο Κινέζοι ανοίγουν μαγαζιά με το πιο ανταγωνιστικό εξαγωγικά προϊόν τους: φθηνά ρούχα. Κάθε ελληνική πόλη και χωριό πλέον έχουν κινεζική παρουσία στην αγορά οικονομικών ρούχων.
Έλληνες με τη δύναμη του γουάν θα μπορούσαν να ανοίξουν μαγαζιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, με τα δικά μας εξαγωγικά προϊόντα: Τυλιχτά στη Χαβάη, μπουγάτσες στην Αγκόλα, φρέντους στην Σιβηρία. Στην Ταϊλάνδη, δίπλα στους υπαίθριους πάγκους με τις ψητές ακρίδες, ο σαλονικιός να "σπρώχνει" σουσαμένια κουλούρια. Στο Μπαχρέιν, μέσα στην έρημο, καντίνες με βρώμικο να λιγδώνει το άντερο των βεδουϊνων. Πατσατζίδικα στα ξενυχτάδικα της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου και βέβαια, η κορωνίδα της εγχώριας επιχειρηματικότητας: σκυλάδικα σε διεθνή θέρετρα όπως το Μπαλί και οι Μαλβίδες, με πλήρη σετ τραγουδιστάδων, κονσοματζούδων, λουλουδούδων, φουσκωτών και παρκαδόρων.
Εντάξει, το ξέρουμε ότι είναι ευφάνταστο, αλλά η κουβέντα για έξοδο από το ευρώ χωρίς να παράγουμε αρκετά αγαθά πρώτης ανάγκης για να επιβιώσουμε (τρόφιμα, ενέργεια, φάρμακα κλπ.) είναι το ίδιο ευφάνταστη. Τώρα μάλιστα που εμφανίζονται κάτι θλιβεροί πρώην να την υποστηρίζουν, είναι και λιγότερο σοβαρή.
No comments:
Post a Comment