Οργανώνεται σε σώμα η λεγόμενη "κεντροαριστερά" ή άλλως η πολιτική πρωτοβουλία των 58. Μαζεύτηκαν σε κεντρική σάλα της Αθήνας, χαιρετήθηκαν, μίλησαν, άκουσαν, ικανοποιήθηκαν πολιτικώς και έφυγαν γεμάτοι ελπίδα για το μέλλον. Το ακροατήριο περιελάμβανε κάποια μεγάλα ονόματα της ακαδημαϊκής κοινότητας, υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ πρώην και νυν και μια γαρνιτούρα από ΔΗΜΑΡ και αριστερίζοντες ανένταχτους, πρώην και νυν.
Παρά τις όποιες καλές προαιρέσεις ανθρώπων που δεν έχουν λερώσει τα χέρια τους στην πολιτική μέχρι τώρα, η πρωτοβουλία φαίνεται σαν απόπειρα αναβάπτισης του πολιτικού προσωπικού της χρεωκοπίας, με νέο ιδεολογικό περιτύλιγμα και φρέσκια ρητορική. Οι ίδιοι άνθρωποι και οι παρατρεχάμενοί τους, δυστυχώς με τη νομιμοποίηση επιφανών δασκάλων και σοβαρών αριστερών, λανσάρονται σαν νέα δύναμη από φθαρμένα υλικά. Μάταια ο κύριος Βούλγαρης φώναζε "δεν είμαστε Βενιζελικοί". Ο Ευάγγελος έσπευσε να ασπαστεί την πρωτοβουλία με άψογη πολιτική ορθότητα "χωρίς ηγεμονισμούς" - δυστυχώς η εκδήλωση δεν έγινε στο Ζάππειο, το σύγχρονο μνημείο της ταπεινότητάς του. Εμφανώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διείδε πιθανή σανίδα σωτηρίας για το ναυαγισμένο κόμμα, ένα πρόπλασμα πλατφόρμας πάνω στο οποίο θα μπορούσε να συναντηθεί αργότερα το Φώτη και ίσως και τον Αλέξη και να κρατήσει μια κάποια καρέκλα...
Οι διαλαλημένοι ανά την υφήλιο πολιτικοί προϊστάμενοι της φτωχοποίησης, διεκδικούν πάλι ρόλο με άλλοθι την πλήρωση του κενού μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα να ξόφλησε αλλά η ευρω-κεντρο-αριστερο-θολούρα έχει άλλο αέρα, πιστεύουν ότι αραιώνοντας τους πρωταγωνιστές της χρεωκοπίας σε ένα διάλυμα επώνυμων αριστερών και σεβαστών πανεπιστημιακών, θα αμβλύνουν το όνειδος και θράσος της επιμονής τους. Είναι μια επιθετική κίνηση για να αποσείσουν τις ευθύνες της οικονομικής καταστροφής της χώρας και της αχρήστευσης της δημόσιας διοίκησης.
Είναι εξαιρετικά ατυχές ότι αυτή η συγκεκαλυμμένη προσπάθεια επανασυσκευασίας του ΠΑΣΟΚ, λαμβάνει νομιμοποίηση από λαμπρά ονόματος του πνεύματος και την παραδοσιακής αριστεράς. Τι κοινό έχουν ο Μάρκαρης και ο Ψαριανός με τους πρωταθλητές του εξωτερικού δανεισμού, τους διαμοιραστές του πλούτου των άλλων και τις "παρέες" και κλίκες των "κολλητών". Δεν είναι δυνατόν να δίνουν ευκαιρία άρθρωσης πολιτικού λόγου στους Λοβέρδο, Διαμαντοπούλου, Μπίστη κλπ. που μας πήγαν από την "ισχυρή Ελλάδα" στο "δεν υπάρχει σάλιο"; Πώς εμφανίζονται δίπλα στα ξεθωριασμένα φαντάσματα των κυβερνήσεων Σημίτη όπως ο Γιαννίτσης και ο Χριστοδουλάκης, που προϊσταντο της αποσύνθεσης της παραγωγικής βάσης, παραπλανόντας τους πάντες για τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη; Πολλά από τα ονόματα στη λίστα (μετρημένοι στα δάχτυλα οι μη-κρατικοδίαιτοι και όλοι ασπρομάλληδες) δεν πιστεύουμε ότι διαθέτουν πολιτική υστεροβουλία, αλλά δεν μπορουν να αποτελέσουν νέα έκφραση στο εξουθενωμένο πολιτικό τοπίο, διότι έχουν ήδη καπελωθεί μέχρι τα αυτιά από το παραπαίον ΠΑΣΟΚ.
Το κύριο ερώτημα όμως είναι άλλο: Πού είναι μια νέα γενιά πολιτικών ανδρών και γυναικών από τις εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένους νέους, με πολιτική παιδεία αλλά χωρίς κομματικά βαρίδια, να κοιτάξουν αυτές τις ξοφλημένες παρέες στα μάτια και να τους πουν, "κάνατε ότι κάνατε, ώρα να πάτε στις επαύλεις σας". Οι άνθρωποι που άφησαν τους Έλληνες χωρίς ρεύμα και φάρμακα, έχουν το θράσος να αναδιατάσσονται επικοινωνιακά, με παλιά συνθήματα τύπου "αντίβαρο στη δεξιά" και αναμασημένη ευρω-ιδεολογία. Το σερβίρισμα του ξαναζεσταμένου φαγητού ολοκληρώνεται από μέρος του ξιπασμένου τύπου, που τους προβάλει σαν "λύση" και κάτι καινούργιο. Στο μεταξύ, ακόμη δεν έχει φανεί στον ορίζοντα αντίπαλο δέος, κάτι πραγματικά καινούργιο που θα ξεσκεπάσει την επικοινωνιακή διαχείριση της αποτυχίας και θα ξαναδώσει στο σύστημα και τους θεσμούς τη χαμένη τους νομιμοποίηση.
No comments:
Post a Comment