Οι φυλακές βρίσκονται στο σημείο έκρηξης. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι είναι είτε φοβισμένοι είτε διαφθερμένοι, οι ιθύνοντες αδιαφορούν και οι θησαυροφύλακες μετράνε τα λεφτά, αγνοώντας τις ψυχές. Στο μεταξύ οι έγκλειστοι δημιουργούν μέσα στις φυλακές το μόνο που ξέρουν: έναν υπόκοσμο εντός των τειχών, αντίστοιχο σε δομή και ιεραρχία και συχνά συνεργαζόμενο με τον έξω, που όμως ασφυκτιά και είναι έτοιμος να ξεχυθεί.
Και τι μας νοιάζει εμάς για τους φυλακισμένους, μέσα στην φτώχεια και τη μιζέρια μας; Όμως να που επικίνδυνοι δραπέτες ήδη κόβουν βόλτες έξω από τα σπίτια μας και οι σφαίρες πέφτουν επί δικαίων (με θύματα αθώους πολίτες που βρίσκονται σε λάθος μέρος λάθος στιγμή) και αδίκων, σε άλλη μια θεαματική αποτυχία του κράτους. Για ολόκληρη πτέρυγα τριακοσίων φυλακισμένων στον Κορυδαλό αντιστοιχεί ένας και μόνον σωφρονιστικός, ενώ αλλού στο δημόσιο υπάρχουν εκατοντάδες "διευθύνσεις" με ένα μόνο υπάλληλο (κατά κανόνα διευθυντή) και χωρίς αντικείμενο, με άλλα λόγια κλασσικές πελατειακές αργομισθίες.
Είναι εμφανές ότι όλοι, ελεύθεροι και έγκλειστοι, πληρώνουμε την ίδια θεσμική κατάρρευση, μόνο που γι' αυτούς είναι πιο επώδυνη. Εκτός του ότι είναι συνάνθρωποι που υποθετικά θα μπορούσαν να προσφέρουν αντί να καταστρέφουν και να υπονομεύουν, είναι και θέμα ασφάλειας. Οι συμπεριφορές των κρατουμένων γίνονται κάθε μέρα και πιο απελπισμένες, οι αποδράσεις πιο συχνές και μέθοδοι όλο και πιο επικίνδυνες με αποκορύφωμα την στρατιωτικού τύπου επιχείρηση κατά των φυλακών Τρικάλων και τη μαζική απόδραση έντεκα σκληροτράχηλων κακοποιών.
Ο Ιρλανδός πολιτικός του 16ου αιώνα Έντμουντ Μπέρκ που είπε ότι "το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβεύσει, είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνθρωποι" είπε επίσης για τους παρανομούντες "αν οι νόμοι είναι εχθροί τους, γίνονται εχθροί των νόμων. Όσοι έχουν πολλά να ελπίζουν και τίποτα να χάσουν θα είναι πάντα επικίνδυνοι". Αν οι επικίνδυνοι είναι μέσα ή έξω από τα κάγκελα, δυστυχώς αυτό δεν το διευκρίνησε ο κύριος Μπερκ...
Και τι μας νοιάζει εμάς για τους φυλακισμένους, μέσα στην φτώχεια και τη μιζέρια μας; Όμως να που επικίνδυνοι δραπέτες ήδη κόβουν βόλτες έξω από τα σπίτια μας και οι σφαίρες πέφτουν επί δικαίων (με θύματα αθώους πολίτες που βρίσκονται σε λάθος μέρος λάθος στιγμή) και αδίκων, σε άλλη μια θεαματική αποτυχία του κράτους. Για ολόκληρη πτέρυγα τριακοσίων φυλακισμένων στον Κορυδαλό αντιστοιχεί ένας και μόνον σωφρονιστικός, ενώ αλλού στο δημόσιο υπάρχουν εκατοντάδες "διευθύνσεις" με ένα μόνο υπάλληλο (κατά κανόνα διευθυντή) και χωρίς αντικείμενο, με άλλα λόγια κλασσικές πελατειακές αργομισθίες.
Είναι εμφανές ότι όλοι, ελεύθεροι και έγκλειστοι, πληρώνουμε την ίδια θεσμική κατάρρευση, μόνο που γι' αυτούς είναι πιο επώδυνη. Εκτός του ότι είναι συνάνθρωποι που υποθετικά θα μπορούσαν να προσφέρουν αντί να καταστρέφουν και να υπονομεύουν, είναι και θέμα ασφάλειας. Οι συμπεριφορές των κρατουμένων γίνονται κάθε μέρα και πιο απελπισμένες, οι αποδράσεις πιο συχνές και μέθοδοι όλο και πιο επικίνδυνες με αποκορύφωμα την στρατιωτικού τύπου επιχείρηση κατά των φυλακών Τρικάλων και τη μαζική απόδραση έντεκα σκληροτράχηλων κακοποιών.
Ο Ιρλανδός πολιτικός του 16ου αιώνα Έντμουντ Μπέρκ που είπε ότι "το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβεύσει, είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνθρωποι" είπε επίσης για τους παρανομούντες "αν οι νόμοι είναι εχθροί τους, γίνονται εχθροί των νόμων. Όσοι έχουν πολλά να ελπίζουν και τίποτα να χάσουν θα είναι πάντα επικίνδυνοι". Αν οι επικίνδυνοι είναι μέσα ή έξω από τα κάγκελα, δυστυχώς αυτό δεν το διευκρίνησε ο κύριος Μπερκ...
No comments:
Post a Comment