Η ζωή ως συμβολαογραφική πράξη

Επειδή το ξέφραγο αμπέλι που λέγεται δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να κρατήσει στοιχειώδεις λογαριασμούς τι ξοδεύει και που, σκέφτηκαν οι λεβέντες που την έχουν καβαλήσει: Αντί να τρέχουν αυτοί να βρουν που πάνε τα λεφτά που ξοδεύουν, να τρέχουμε εμείς, δηλαδή οι χρηματοδότες και κατ' ουσία εργοδότες τους. Θυμάται κανείς τη λαϊκή κυριαρχία; Ε, τώρα θα έχουμε συμβολαιογραφική κυριαρχία, γιατί κάθε μεταβολή της ζωής μας, προδιαγεγραμμένη ή απροσδόκητη, θα πρέπει να δηλώνεται σε συμβολαιογράφο, φυσικά με την καταβολή του ανάλογου χαρατσιού. 

Θέλεις να πεθάνεις κύριε; Πού πας με τρύπια τσέπη; Πρέπει να εγκριθεί το δάνειο πριν πας να την γκαστρώσεις και να πλουτίσεις για να πεθάνεις! Τι πάει να πει θέλεις να κάνεις πολλά παιδιά; Έχεις συμπληρώσει τις σχετικές αιτήσεις; Υπέβαλες στον νομοσπουδαγμένο χαρτογιακά που προστατεύει το κράτος το ειδικό τέλος πολυτεκνίας; Μια ματιά στην επαγγελματική ταυτότητα των βουλευτών και υπουργών αρκεί: Δικηγόροι, βουλευτές, δικαστικοί, μια φοιτητική παρέα που μεγαλώνουν μαζί και αρμέγουν τη κοινωνία με το νόμο, κι αν διαμαρτυρηθεί κανείς του κουνάνε και το δάχτυλο. 

Θεσμικά οι συμβολαιογράφοι θεωρούνται άμισθοι κρατικοί λειτουργοί. Ποιός δεν θα ήθελε να είναι "άμισθος" σε ένα επάγγελμα που οι παχυλότατες αμοιβές ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ από το κράτος στους πάντες ανεξαρτήτως ικανότητας να πληρώσουν και εξαιρούνται κάθε μορφής ανταγωνισμού ή ελέγχου ποιότητας; Ναι, πρόκειται για το ίδιο κράτος που λειτουργεί επιτροπές ανταγωνισμού και συναφή ψευδεπίγραφα βιλαέτια κολλητών... Φανταστείτε να ήταν έμμισθοι τι θα έπαιρναν, θα έκαναν τους φορτοεκφορτωτές του Πειραιά και τους οδηγούς της ΔΕΗ να μοιάζουν με υπαλληλάκους των τρεις και εξήντα...