Ελλάδα, κράτα βήμα και μη κοιτάς χαμηλά...

Η εικόνα της σημαιοφόρου μαθήτριας που παρέλασε στην Θεσσαλονίκη χωρίς παπούτσια, πυροδότησε στα ΜΜΕ φαντασιώσεις συμβολικής διαμαρτυρίας. Πρόκειται μάλλον για ατύχημα (λένε ότι έχασε τα παπούτσια της στη μέση της παρέλασης και συνέχισε απτόητη) αλλά κανείς δεν είδε τον απόλυτο συμβολισμό: ικανή μαθήτρια για να επιλεγεί σημαιοφόρος, με τον τσαμπουκά και το αίσθημα ευθύνης να συνεχίσει χωρίς παπούτσια μέσα στην λαμπρή μεν γιορτή υπό πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας, ξεχωριστή παρουσία μέσα στις άλλες μαθήτριες, αποτελεί τον απόλυτο συμβολισμό για την ίδια τη χώρα μας. Αυτή η κοπέλα δίνει πρόσωπο στην Ελλάδα του σήμερα. Η σημαία, το ελληνικό πνεύμα και η ξυπολυσιά, η εθνική μας ένδεια. Αναγκαστικά μποέμισσα μέσα στους καθωσπρέπει. Παρρησία και ηρωική ταπείνωση, αμήχανη στην ζοφερή συγκυρία και στη λαμπερή αλλά επικίνδυνη πραγματικότητα: Αγαπητοί αναγνώστες/στριες, ιδού η Ελλάδα του 2012, αυτα τα δύο ξυπόλητα πόδια μας κουβαλάνε μια ολόκληρη χώρα.

Σε αυτή, την εκατοστή ανάρτηση της Θυμηδίας, ευχαριστώ τους απόδημους από Αμερική, Γερμανία και Ρωσία που συχνά την επισκέπτονται και τους αφιερώνω την επετειακή ανάρτηση. 

Κ.Γ.

Η ζωή ως συμβολαογραφική πράξη

Επειδή το ξέφραγο αμπέλι που λέγεται δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να κρατήσει στοιχειώδεις λογαριασμούς τι ξοδεύει και που, σκέφτηκαν οι λεβέντες που την έχουν καβαλήσει: Αντί να τρέχουν αυτοί να βρουν που πάνε τα λεφτά που ξοδεύουν, να τρέχουμε εμείς, δηλαδή οι χρηματοδότες και κατ' ουσία εργοδότες τους. Θυμάται κανείς τη λαϊκή κυριαρχία; Ε, τώρα θα έχουμε συμβολαιογραφική κυριαρχία, γιατί κάθε μεταβολή της ζωής μας, προδιαγεγραμμένη ή απροσδόκητη, θα πρέπει να δηλώνεται σε συμβολαιογράφο, φυσικά με την καταβολή του ανάλογου χαρατσιού. 

Θέλεις να πεθάνεις κύριε; Πού πας με τρύπια τσέπη; Πρέπει να εγκριθεί το δάνειο πριν πας να την γκαστρώσεις και να πλουτίσεις για να πεθάνεις! Τι πάει να πει θέλεις να κάνεις πολλά παιδιά; Έχεις συμπληρώσει τις σχετικές αιτήσεις; Υπέβαλες στον νομοσπουδαγμένο χαρτογιακά που προστατεύει το κράτος το ειδικό τέλος πολυτεκνίας; Μια ματιά στην επαγγελματική ταυτότητα των βουλευτών και υπουργών αρκεί: Δικηγόροι, βουλευτές, δικαστικοί, μια φοιτητική παρέα που μεγαλώνουν μαζί και αρμέγουν τη κοινωνία με το νόμο, κι αν διαμαρτυρηθεί κανείς του κουνάνε και το δάχτυλο. 

Θεσμικά οι συμβολαιογράφοι θεωρούνται άμισθοι κρατικοί λειτουργοί. Ποιός δεν θα ήθελε να είναι "άμισθος" σε ένα επάγγελμα που οι παχυλότατες αμοιβές ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ από το κράτος στους πάντες ανεξαρτήτως ικανότητας να πληρώσουν και εξαιρούνται κάθε μορφής ανταγωνισμού ή ελέγχου ποιότητας; Ναι, πρόκειται για το ίδιο κράτος που λειτουργεί επιτροπές ανταγωνισμού και συναφή ψευδεπίγραφα βιλαέτια κολλητών... Φανταστείτε να ήταν έμμισθοι τι θα έπαιρναν, θα έκαναν τους φορτοεκφορτωτές του Πειραιά και τους οδηγούς της ΔΕΗ να μοιάζουν με υπαλληλάκους των τρεις και εξήντα...

Γκρικ πορδίστικς

Μεταξύ τέταρτης και πέμπτης σελίδας πέρασε στον "σοβαρό" ημερήσιο τύπο η είδηση ότι το δημόσιο βρίσκεται ακόμη στη μέση της διαδικασίας απογραφής των υπαλλήλων του, ακόμη δεν ξέρει κανείς ποιο είναι το πραγματικό μισθολογικό κόστος λειτουργίας του κράτους μαζί με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Με άλλα λόγια, τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια βαθιάς κρίσης, ανεργίας ρεκόρ, εξαθλιωτικών οριζόντιων περικοπών και φορολογικής λαίλαπας επί δικαίων και αδίκων, ακόμη δεν ξέρουμε πόσο κοστίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι συν ΔΕΚΟ, δηλαδή δεν ξέρουμε ποιος παίρνει πόσα και γιατί. Η σήψη στον κρατικό μηχανισμό είναι τόσο εδραιωμένη, που η απόκρυψη αυτών των κρίσιμων μεγεθών θεωρείται περίπου αυτονόητη και η αποκάλυψή τους κατόρθωμα και ευσεβής πόθος! Αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει από καταβολής του κράτους, που υπάρχει σε κάθε άλλη οικονομική συλλογικότητα είτε της αγοράς η της κοινωνίας των πολιτών, εδώ θεωρείται απάτητη κορυφή στην οποία προσδοκούμε με κόπο και υπομονή κάποτε να φθάσουμε. Αυτό που ο κάθε μπακάλης κάνει μηχανικά από την πρώτη μέρα στο εμπόριο, αυτό που η κάθε νοικοκυρά κάνει πριν ενηλικιωθεί, για τους ταγούς μας και το ρυπαρό σύστημα που σωριάσανε όπως όπως από κάτω τους, αποτελεί ακόμη απάτητη κορυφή. Τον πλέον εξαθλιωμένο άστεγο να ρωτήσεις στο δρόμο, θα σου πεί πάνω κάτω πόσα λεφτά έχει στην τρύπια τσέπη του, τι θα χρειαστεί τις επόμενες μέρες για να επιβιώσει και που μπορεί να τα βρει. Οι υπουργοί Οικονομικών της χώρας, με τις γραβάτες και τις λιμουζίνες, με τα τηλεπαράθυρα και τηλεδιασκέψεις, με τις πομπώδεις παρουσίες σε ευρωπαϊκά συμβούλια και σε πλασματικά εγκαίνια ομοιωμάτων αναπτυξιακών έργων κλίμακας ένα προς πλέιμομπιλ, στέκονται ανερυθρίαστα μπροστά μας και διεκδικούν ψήφο σε κάθε εκλογή χωρίς να γνωρίζουν ποιους πληρώνουν και γιατί!!! Διαγράφουν οικονομικά ολόκληρες τάξεις της κοινωνίας χωρίς να ξέρουν τι πληρώνουν στο προσωπικό που έχουν χώσει από τις τρύπες του διάτρητου κρατικού μηχανισμού. Επιβάλουν ανήκουστα μέτρα και καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας με ανακοινώσεις δύο παραγράφων, παράγουν και αναπαράγουν στατιστικά δεδομένα προς παγκόσμια κατανάλωση (με την γνωστή αξιοπιστία), αλλά σε ένα σοβαρό πανεπιστήμιο δεν θα τους έγραφαν ούτε στο πρώτο έτος της ανωτάτης μπακαλικής και της οικοκυρικών επιστημών! Θα είχε περισσότερο νόημα να βγαίνει ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών ή ο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και να ανακουφίζει το έντερό του μπροστά στα μικρόφωνα και μέσα στα παράθυρα, παρά να μιλάει με ύφος καρδιναλίων για δημοσιονομική πολιτική ενώ αγνοούνται - σκόπιμα, μη γελιόμαστε - βασικά στοιχεία.

Λαμπρύνετε τον χώρο σας με μη-αξιοποιήσιμους ψηφιακούς δίσκους...

Η Θυμηδία, παρακάμπτοντας το το ζοφερό πολιτικό κλίμα των ημερών, προτείνει πρωτότυπες διακοσμητικές ιδέες για ψηφιακούς δίσκους (CD) που δεν έτυχαν της κατάλληλης αξιοποίησης, ενδεχομένως λόγω δικαστικού κωλύματος. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή εικαστική παρέμβαση του Πολιτιστικού Ιδρύματος των Υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών για την αισθητική αναβάθμιση των εργασιακών χώρων του υπουργείου, όπου κατά κανόνα διεκπεραιώνονται άχαρες αποστολές όπως πάταξη της φοροδιαφυγής κλπ...