Ο Αρης και τα μουσεία

Η πρόταση Σπηλιωτόπουλου για την μουσειοποίηση των μεγάλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του κέντρου της Αθήνας έχει μια ατολμία και μια εσωστρέφεια που άλλωστε χαρακτηρίζει τον ταπεινό αυτό νέο που σύρθηκε να αναλάβει κατ’ εθνική επιταγή το πιο ηλεκτροφόρο υπουργείο της χώρας.

Όχι μόνο τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κέντρου, όλη την παιδεία μπορούμε να κάνουμε μουσείο, να έρχονται οι τουρίστες να πληρώνουν για να δουν τι κάνανε οι Έλληνες την τρισχιλιετή κληρονομιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι με μια απλή κίνηση απαλλασσόμαστε από την μαρασμένη σε βαθμό αυτοκαταστροφής πλέον δημόσια παιδεία (το "δωρεάν" είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο) παραδίδοντας την, όπως και τα λιμάνια και την Ολυμπιακή πρόσφατα, στον ιδιωτικό τομέα, υπό την εποπτεία των εγνωσμένης αποτελεσματικότητας κρατικών μηχανισμών. Να άλλος ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να μειώσουμε το έλλειμμα και να σταματήσει να μας στριμώχνει η ΕΕ. Να πουλήσουμε την εκπαίδευση, όλες τις βαθμίδες, όλους τους κλάδους. Άλλωστε και ο Πλάτωνας έπαιρνε λεφτά από τους «παραγωγούς» της εποχής του γιατί πίστευε ακράδαντα ότι η δική του δουλειά ήταν να γεννά ιδέες. Ετσι και ο Άρης, γέννησε την ιδέα των μουσείων. Μα το κλαδί της ελιάς των τιμημένων προγόνων μας ας γεμίσουμε την Αθήνα μουσεία, αρχίζοντας από την οδό Μητροπόλεως. Ο Αρης με την λιτή του συνοδεία θα μπορούσε να μεταφερθεί στου Φιλοπάππου ως άλλος Πλάτων, να γεννά υπαιθρίως συγκλονιστικές ιδέες προς μεταλαμπάδευση στην ανθρωπότητα.

Οι γνωστοί νταβατζήδες περιμένουν ήδη από χρόνια με έτοιμες ιδιωτικές δομές να υποκαταστήσουν την δημόσια εκπαίδευση. Απλά θα πάρουν και τις σφραγίδες και τότε πλέον η δ.δ. παιδεία όντως μπαίνει στο μουσείο σαν μια προσωρινή κρατιστική αντίσταση στην πορεία εξάπλωσης της αγοράς, η οποία παρεπιπτόντως κι αυτή τρώει τις σάρκες της την τελευταία περίοδο, αλλά όχι αρκετά να φοβηθεί να άλλη μια ζουμερή σύμπραξη με το δημοσιονομικώς διάτρητο δημόσιο. Στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου και στο αεροδρόμιο των Σπάτων κάτσανε όχι μόνο επικερδέστατες συμβάσεις αλλά και ακλόνητα πλέον ερείσματα στην κρατικοδίαιτη ελληνική οικονομία.

Να λοιπόν τι εννοεί ο Άρης όταν θέλει καινούρια μουσεία στην Αθήνα. Δεν τον απασχολεί ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αθήνας είναι ζωντανά μνημεία, σε χρήση, όπως κι άλλες ιστορικές αρχιτεκτονικές - πολιτιστικές υποδομές στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου. Η μουσειοποίηση τα απενεργοποιεί, ενώ έτσι (νομίζει ότι)ξεφορτώνεται με ένα σμπάρο και τον βραχνά του άσυλου. Λες και δεν έχει μαγαζιά να κάψουν στου Ζωγράφου. Εκτός φυσικά αν το Κολωνάκι έχει το κάτι του για τον Αρη οπότε ο άνθρωπος απλά εξέφρασε μια προσωπική του προτίμηση οι κουκουλοφόροι παρακαλεί να τα σπάτε αλλού, όχι Κολωνάκι που έχει και καλό κόσμο…