Ο πόλεμος κατά της κουκούλας

Όταν η πατρίδα κυνηγάει την ουρά της...

Τελικά το κυρίαρχο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας ήταν ότι οι πιτσιρικάδες φοράνε κουκούλα όταν τα σπάνε. Συνειδητοποιήσαμε όλοι, έστω και με καθυστέρηση ότι πράγματι πρόκειται για ύβρη κατά του πολιτεύματος και των θεσμών. Γιατί να φοράει κουκούλα όταν σπάει δηλαδή; Που είναι η πολιτική του αγωγή, η υπερηφάνεια του για την ιθαγένεια και την ιδιότητα του πολίτη; Γιατί να μην καταστρέφει περιουσίες με την ταυτότητα του κρεμασμένη με παρησία στο λαιμό του και την σημαία της κατάληψης στο χέρι, να την παίρνουν οι κάμερες και να ξέρουμε ότι ο/η πολίτης Χ αγανάκτησε και τα έκανε λαμπόγιαλο; Γιατί να μην δικαιούμαστε να βγαίνουμε στα μπαλκόνια μας και με την άσβεστη φλόγα του ελληνισμού να ρίχνουμε μολότωφ σε διερχόμενα περιπολικά; Ο Κολοκοτρώνης και ο Παπαφλέσσας με κουκούλες πολέμησαν; Τα ράσα επιτρέπονται σε οποιαδήποτε περίσταση όπως αποδεικνύουν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις Βαβύλη. Τελικά ποιόν πολεμάμε και γιατί, αφού έφυγαν οι Τούρκοι και δεν έχουμε άλλους εσωτερικούς εχθρούς εκτός από τα λαμόγια. Είναι απλό: πολεμάμε μεταξύ μας και ψηφίζουμε τα λαμόγια. Αφού σε όλους μας αρέσει ο χαβαλές και η αναρχία, έτσι ζήσαμε όλη μας τη ζωή κάτω από τα κόμματα. Χάος στα σχολεία, χάος στο δημόσιο, χάος τα ταμεία, χάος ακόμη και τα μοναστήρια!

Αλλά πιο πολύ από όλα μας αρέσει το άφτερ γκέιμ εβέντ στα κανάλια . Εκεί αναστενάζει πλέον η Ελλάδα, με τις στοχευμένες παπαριές του Πρετεντέρη και του Τράγκα. Εκεί που πασχίζουν να σπάσουν αυτό το κουκουλωμένο απόστημα που μολύνει την ζωή της χώρας, να κάτι ειδήσεις για καλπάζουσα ανεργία, στέγνωμα αγοράς, κατάρρευση ταμείων και νοσοκομείων χωρίς γάζες. Από τη μία η μιζέρια που καλλιεργήσαμε και μας χαρακτηρίζει. Από την άλλη η αντίδραση των κουκουλοφόρων, που υπονομεύουν το εθνικό μας γίγνεσθαι με σπασμένες βιτρίνες και καμπριολεμένα τζιπ του Κολωνακίου. Ενδελεχής έρευνα των καναλιών έδειξε ότι κάποιοι είναι κουκουλοφόροι κατ’ επάγγελμα, άλλοι κατά συνήθεια και κάποιοι απλά επειδή βρέχει… Ονόματα και διευθύνσεις για τους τίτλους, ρε!

Και στην μέση ο μαστουρωμένος Έλλην τηλεθεατής που του έκοψαν τα δάνεια και δεν μπορεί να αγοράσει πλέον την τελευταία πλάσμα, βλέπει στο περσινό μοντέλο τους μισούς να ουρλιάζουν στους άλλους μισούς για το εθνικό αίσχος της κουκούλας. Θέλουμε κουκουλοφόρους στο τσιγγέλι, αλλιώς θα πέσει η κυβέρνηση και θα πανηγυρίζει ο Πολύδωρας ότι χάθηκε το στοίχημα της ασφάλειας όταν έφυγε από το υπουργείο. Μόνο μια φυλή κουκουλοφόρων θα μπορούσε να κάνει τον Βύρωνα να μοιάζει σημαντικός.

Εκεί καταντήσαμε, να κρύβουμε τα πρόσωπα μας όταν αντιμετωπίζουμε την κρατική καταστολή, να φοβόμαστε τα χημικά και τις ζαρντινιέρες, εμείς οι απόγονοι του Λεωνίδα και του Μέγα Αλέξανδρου… Να μην μπορούμε πια να ψωνίσουμε σινιέ ρούχα χωρίς να βάζουμε το κεφάλι μας στο ντορβά! Που είναι η αστυνομία να δώσει μάχη σώμα με σώμα για τα 700 ευρώ που απομυζά ο καθένας τους; Που είναι τα κρατικά ταμεία ρευστότητας να μας αποζημιώσουν; Επιτέλους, δεν έχει αρκετά ελικόπτερα η χώρα για να δραπετεύσουμε όλοι. Κάποιοι θα μείνουν εγκλωβισμένοι μέσα στην Δ΄ πτέρυγα, με τους ποινικούς, που γουστάρουν κολπάκια με εγγυημένη ανωνυμία.