Όχι αρεστούς, εκτός αν είναι από καλές οικογένειες...

Σαν γνήσιοι βεδουϊνοι της ερήμου που δημιουργούμε γύρω μας, ψηφίζουμε τους απογόνους των προηγούμενων αρχηγών που ξέρουν το δρόμο από παλιά, να οδηγήσουν το αξιολύπητο ελληνικό καραβάνι στην επόμενη όαση. Κάποτε επιλέγαμε Σόλωνα και Περικλή, τώρα ορίζουμε τις επιλογές μας μεταξύ του Γιωργάκη και του Κωστάκη. Αυτή η καταβαράθρωση δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τη συνδρομή της αριστεράς, που κατέφερε με την αφοσίωσή της στην ταξική υπερφι(α)λολογία και το βάλτωμα σε περιφερειακά θέματα ολοκληρωτικής αυτομφαλοσκόπησης να καταστεί άσχετη με τα κύρια στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Τα ιδεολογικώς βαριά κόμματα της αριστεράς αντί να προτείνουν ουσιαστικές κοινωνικές αλλαγές, στήνουν επεισόδια στο λιμάνι υπέρ εργαζομένων με εξαψήφιες αποδοχές. Στο δε ΠΑΣΟΚ, εκτός από ρετσίνα κι άσματα επινίκεια, οι "απλοί στρατιώτες" σπρώχνονται σαν ξαναμέννα κριάρια στην πόρτα της στάνης να ορμίσουν στις μπαμπού πολυθρόνες της πράσινης ανάπτυξης που φέρουν και οικολογικά αυτοκίνητα, ενώ ο Γιωργάκης από το μπαλκόνι προκυρήσσει αξιοκρατία διαδικτυακώς, προς άτομα με εμπνευσμένα ιστολόγια (πρόεδρε, πληζ...).

Γιωργάκης και Κωστάκης, δύο συνέλληνες που έχουν πιο πολλά κοινά μεταξύ τους από οποιονδήποτε άλλον. Δύο άνθρωποι με δεδηλωμένες ιδεολογίες λάιτ. Παλιότερα περιγραφόταν σε μανιφέστα και τώρα σε "σχέδια", προς προεκλογική κατανάλωση του αναποφάσιστου, μετριοπαθούς και νεφελώδους κέντρου, λίγο πιο δεξιά ο ένας, λίγο πιο αριστερά ο άλλος αλλά και οι δύο με χαμηλά λιπαρά και προκάτ όραμα που απαγγέλεται σαν ποίημα στα ντιμπέιτ και τελικά με κοινές προοπτικές: να κρατήσουν εαυτούς και ημετέρους στις πολυθρόνες μπαμπού όσο το δυνατόν περισσότερο "για το καλό του τόπου" ενώ προετοιμάζουν εαυτούς (σόλο) για ύπατα πολιτειακά αξιώματα και τα αντίστοιχα κόμματα τους για την αντιπολίτευση, όπως καλή ώρα τώρα του Κωστάκη. Και στη μέση σαν κερασάκι στη τούρτα καρπώνεται ανέξοδα την αναμπουμπούλα ο Καρατζαφέρης, που σε λίγο θα ακούγεται ως ο πιο σώφρων και ευθύς Έλληνας πολιτικός. Αναμασώντας τις ίδιες τετριμμένες εξαγγελίες και αναπαράγοντας τα λογής αδιέξοδα, παραδίδεται η πολιτική ατζέντα σε αυτούς που μιλάνε μεν με τη φωνή της λογικής, αλλά σε νηπιακό επίπεδο. Είπαμε λάιτ θέλει ο κόσμος, αρκεί να διαφοροποιείται κάπως από το παραδοσιακό κομματικό μπίρι μπίρι.

Η προηγούμενη κυβέρνηση είναι η πρώτη στην ελληνική ιστορία, της οποίας η θητεία καθορίστηκε από δημοσκόπους. Ρίξαν τα νούμερα του Κωστάκη, του έριξε ο Γιωργάκης τη φόλα με την εκλογή προέδρου, τον έσπρωξε και ο Σουφλιάς, πήδηξε με την ελπίδα ότι υπήρχε ένα ελάχιστο δίχτυ αντανακλαστικής συσπείρωσης, αλλά έσκασε σαν καρπούζι στην άσφαλτο. Μπορεί τώρα να μοιάζει μακρινό αλλά είναι εξαιρετικά πιθανόν να συμβεί το ίδιο και στη νέα κυβέρνηση τεχνοκρατο-ιδεολόγων που βγήκαν υποσχόμενοι ορμητικά ποτάμια στη μέση της Σαχάρας, παίρνοντας αναπάντεχα τους εύπιστους βεδουϊνους με το μέρος τους. Το πρόβλημα με τους βεδουϊνους είναι ότι αν δεν κάνεις ότι τους τάξεις σε εγκαταλείπουν στην έρημο. Αν μεθαύριο οι δημοσκόποι ανεβάσουν τα νούμερα του επιζήσαντα του μακελειού στη ΝΔ αρχηγού, έτσι για ανεβάσουν το σασπένς μες τον κρύο χειμώνα και να τους δίνουν δουλίτσες, θα αρχίσει πάλι το εκλογολογικό γαϊτανάκι. Όσο για την διεθνή κρίση, αυτή μετά. Έχουμε να πουλήσουμε ακόμη κάτι λίγες καμήλες, ΟΣΕ, λιμάνια κλπ. και θα τη βγάλουμε μέχρι την επόμενη εμπρηστική περίοδο.

Ταλιμπάν η λύση στο Αιγαίο

Η ένταση στο Αιγαίο και οι κρίσεις με βραχονησίδες, ακταιωρούς, ωκεανογραφικές έρευνες και περιπλανώμενες φρεγάτες θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν ακολουθούσαμε τις επιταγές της Συμμαχίας και στέλναμε περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, αν και εφόσον μπορούσαν να πειστούν για τις πιεστικές ανάγκες και οι σύμμαχοι Τούρκοι. Θα μπορούσαμε να στείλουμε όλη την αεροπορική δύναμη που κάθε μέρα κινδυνεύει πάνω από το Αιγαίο στην αχανή Ασία, να ακολουθήσει τα χνάρια του Μέγα Αλέξανδρου, να συμβάλουμε στην σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, του Πακιστάν και και εις αντάλλαγμα να ζητούσαμε από τους δικούς τους να έλθουν στα νησιά του Αιγαίου, να δημιουργήσουμε μια ζώνη ασφαλείας με τη γείτονα.

Πως θα πείσεις του Ταλιμπάν να αναλάβουν τον ρόλο που δεν θέλει κανείς Έλληνας στρατευμένος; Είναι απλό: θα ξεκινήσουμε μια παγκόσμια διαφημιστική καμπάνια ότι οι Ταλιμπάν είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, τα μακρινά μας ξαδέλφια στα βάθη της Ασίας, που δεν κατάφεραν ποτέ να επαναπατριστούν. Μπορούμε να τους δώσουμε και πιστοποιητικά μετοικεσίας, Θα τους χαρίσουμε βέβαια και ευρουδάκια να πάρουν αυτοκίνητα και ΝτιΒιΝτί και θα τους δώσουμε και ωραία γυαλιστερά όπλα. Θα τους πούμε ότι η κοιτίδα της μακεδονικής αυτοκρατορίας ήταν στην πραγματικότητα το Φαρμακονήσι, να πάρουν κατσίκες να εκτρέφουν και να διαφυλάττουν τα όσια και τα ιερά από τους τους αλλόφυλους. Αν μάθουν ότι οι γείτονες επιτρέπουν την μόρφωση γυναικών και απαγορεύουν τη μαντίλα, θα δημιουργηθεί αντανακλαστική έχθρα.

Τα πάσης φύσεως διεκδικούμενα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο χρειάζονται την περιφρούρηση τραχέων, ετοιμοπόλεμων Ταλιμπάν, που δεν καταλαβαίνουν από μέτρα οικοδόμισης εμπιστοσύνης και τέτοιες δυτικές αβρότητες. Πλησίασες ελληνική βραχονησίδα κύριε; Άρπα χειροβομβίδα! Πέταξες πάνω από ελληνικό νησί; Έφαγες ρουκέτα! Όχι σούξου μούξου διαβήματα και τρίχες κατσαρές... Τόσα διαβήματα που έχουμε κάνει, μόνο το χαρτί στοίχισε όσο ένας καινούριος αντιαεροπορικός πύραυλος και θα μας έμεναν και ρέστα για την έρευνα και διάσωση του πιλότου. Αυτός είναι αμυντικός σχεδιασμός, όχι δαπάνες για άσχετα πράγματα όπως φύλαξη σερβικών εκκλησιών και κυνήγι Σομαλών πειρατών - που αν απωλέσουν το επικερδέστατό τους επιτήδευμα είναι πιθανό να έλθουν τσούρμο κατά δω. Ιστορικώς η πατρίς υπήρξε ανέκαθεν βάση πειρατών, με τη διαφορά ότι οι σύγχρονοι Ελληνες κουρσάροι έχουν τα πειρατικά τους σκάφη υπό ιδιοκτησία οφ σορ και το πλιάτσικο λέγεται ΕΣΠΑ.

Η εγκατάσταση των Ταλιμπάν στις βραχονησίδες θα δημιουργούσε και φυσικά κίνητρα για αυτούς να διαπραγματευτούν συχνότερες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για το ανατολικό Αιγαίο. Οι Ταλιμπάν θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν απευθείας με τους εφοπλιστές, παίρνοντας μαζί τα γυαλιστερά τους όπλα, ενώ το κράτος δεν θα χρειαζόταν να αναμιχθεί. Θα αφήσει το αόρατο χέρι του Αλλάχ να προστατεύσει την σωματική ακεραιότητα των συμβαλλομένων ώστε να γίνει το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης και ευημερίας κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των επαναπατρισθέντων εξαδέλφων μας.

Από την άλλη η αποστολή των εκατέρωθεν του Αιγαίου στρατιών στην μακρινή Ανατολή δεν θα μας κόστιζε περισσότερο από ότι ξοδεύουμε τώρα, δεδομένης της τρέχουσας υπερβολικής χρήσης των ακριβών αμερικανικών αεροπορικών μας μέσων στο Αιγαίο. Επιπλέον πλεονεκτήματα: Τέρμα τα ρουσφέτια στο στράτευμα. Φαντάζεται κανείς γονιό στρατιώτη σε βουλευτικό γραφείο για να ζητάει μετάθεση του γιου του από την Χελμάντ στη Κανταχάρ για οικογενειακούς λόγους; Εμπορικοί δεσμοί: θα μπορούσαμε να στείλουμε ένα σωρό σαϊνια της πιάτσας, τους επαγγελματίες που βγάζουν λιγότερο από 7 χιλιάρικα στο Πακιστάν να μην φυτοζωούν στη μιζέρια της Ελλάδας. Εκεί με 7 χιλιάρικα είσαι βασιλιάς. Θα στήσουν ένα σωρό καφετέριες και τσιπουράδικα να ξεδίνουν τα φαντάρια και δεν θα έχουν πλέον να κάνουν με την ελληνική εφορία, αλλά με την Πακιστανική, που κατά περιοχές εφαρμόζει και την σαρία. Αν, λέει, συλληφθείς φοροδιαφεύγων σου κόβουν το δάχτυλο που μετράει τα πάκα. Αργά.

Τα βουνά της Αφγανο-Πακιστανικής μεθορίου είναι ακριβώς το μέρος όπου δύο ξένοι στρατοί δεν θα έχουν απολύτως τίποτα να χωρίσουν: Θα αγωνιούν και οι δύο τόσο για την επιβίωσή τους, που θα είναι αναγκασμένοι να συνεργαστούν. Όχι μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, μέτρα οικοδόμησης καταφυγίων και γρήγορα καρντάσια γιατί βλέπω κάτι ζωσμένους λεβέντες να κοιτάζουν κατά δω με γουρλωμένα μάτια! Μπορεί να τους επισκεφθεί και ο Καρατζαφέρης να τους δώσει θάρρος στη δύσκολη αποστολή τους και κατόπιν να συναντηθεί κατ' αποκλειστικότητα του Τηλεάστυ με τον Οσάμα, να μοιραστούν τις σκέψεις τους για την αμερικανική εξωτερική πολιτική και το πως θα διαμορφώσουν μαζί τον κόσμο σε ένα τεράστιο κάτεργο όταν σπάσει επιτέλους η φούσκα της δυτικής αστικής δημοκρατίας.

Πάνω απ' όλα όμως θα τα ξαναφτιάξουμε με τους "συμμάχους" που τώρα μας έχουν βάλει στην κατάψυξη για αδιαλλαξία σε Κύπρο και σκοπιανό. Ο ενθουσιασμός μας να βοηθήσουμε στον "δίκαιο" πόλεμο, ας όψεται ο πρόεδρος με το χριστιανικό μπακγκράουντ, θα ρίξει την ένταση στο Αιγαίο, και ίσως πείσουμε τα καρντάσια να πάρουν και μερικές μονάδες από την Κύπρο να πέσουν κι εκεί οι τόνοι. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Ομπάμα μόλις ανέλαβε ήταν να πάει στη Τουρκία. Η γείτων έχει ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, στην νέα δυτική προσέγγιση του μουσουλμανικού κόσμου, όπως είπε και ο ίδιος στην Αίγυπτο. Ο δικός μας ρόλος εξαντλείται στην φιλολογία για την κατασκευή ενός διεθνούς αγωγού καυσίμων (Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη), που μετά από δεκαοχτώ χρόνια πέρα-δώθε πολιτικών, διαπραγματεύσεων, τριμερών συμφωνιών, υπογραφών, μονογραφών και αναγραφών, μάθαμε ότι τελικά δεν μας συμφέρει. Θα κάνουμε τουλάχιστον άλλα τόσα να καταλάβουμε ότι η προτροπή του ΝΑΤΟ για περισσότερο ελληνικό στρατό στο Αφγανιστάν, ήταν ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας για την εξωτερική και αμυντική μας πολιτική, που κατά παράδοση θα κλείσει ανεκμετάλλευτο.

Bυθιότητα...

Η Ελλάδα το τελευταίο καιρό δονείται από το σκληρό ροκ των μιζαδόρων της ζίμενς, καθώς Γερμανοί και Ουρουγουανοί βρήκαν και ανέφεραν (να τους έχει ο Θεός καλά γιατί αν περιμέναμε από την ΕΛΑΣ...) ύποπτες κινήσεις ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό. Κανένας καρεκλοκένταυρος κερατάς δεν είχε την αξιοπρέπεια να ευχαριστήσει τις ουρουγουανικές αρχές που μας άνοιξαν τα μάτια και, φυσικά, να κάνει την αναπόφευκτη σύγκριση. Θα ήταν σκόπιμο να επιμορφώναμε εγχώριους λειτουργούς στην Ουρουγουάη, μπας και δούμε άσπρη μέρα ως χώρα. Τώρα που το σκέφτομαι ας τους κρατήσουν οι Ουρουγουανοί και ας μας στείλουν τους δικούς τους. Όσο κάνει, να πληρώσουμε, εδώ έχουμε πληρώσει τόσους κερατάδες, τους Ουρουγουανούς που είναι και σαϊνια;

Η σπασμωδική αντίδραση της δικαιοσύνης να συλλάβει τις κόρες του μακρυχέρη (πασόκου, να ξηγιόμαστε) Καραβέλα, υπό τις εντολές φυσικά της κυβέρνησης, μας γυρίζει σε άλλες εποχές, αλλά με μια ιδιαιτερότητα αποκλειστικά σημερινή: Σήμερα αν έχεις ένα εκατομμύριο ευρώ στον λογαριασμό σου, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτός που χτυπάει την πόρτα τα ξημερώματα είναι ο γαλατάς... Λυπηρό το σούρσιμο δικαστικών λειτουργών στα κομματικά κελεύσματα αλλά ακόμη πιο λυπηρό που σαν κοινωνία στοχοποιούμε συγγενείς παρανόμων.

Το νούμερο της επιθεώρησης συνεχίστηκε όταν ο ειδικός ανακριτής έσπευσε υπό συνθήκες μηντιακού παροξυσμού στο νοσοκομείο να πάρει υπογραφή του Σκαρπέλη πριν εκπνεύσει το ένταλμα σύλληψης του. Αυτό του έλειπε να υπογράψει ο μακρυχέρης, το νοσοκομείο ανακοίνωσε ότι είναι σε “βυθιότητα”, ένας περίτεχνα επιλεγμένος όρος ότι και καλά δεν μπορεί να σηκώσει ούτε στυλό. Ο επιμελής ανακριτής επέμεινε υπομονετικά στο κομματικό του καθήκον και κάθησε να βλέπει τις άδειες πάπιες να φεύγουν γεμάτες από το δωμάτιο του Σκαρπέλη (ο οποίος κατουρούσε χαλαρά, σε βυθιότητα...), μέχρι να πάρει την πολύτιμη υπουγραφή και να γυρίσει στο αφεντικό του να διεκδικήσει και αυτός το κατι τις του, αφού πρώτα βάλει φυλακή άσχετους με τις μίζες. Από όλον τον συφερτό που λάδωσε και λαδώθηκε με τις όζουσες συμβάσεις του ΟΤΕ, οι μόνοι που την έχουν πληρώσει μέχρι στιγμής είναι οι συγγενείς του Καραβέλα ενώ οι πολιτικοί προϊαστάμενοι της ρεμούλας έχουν ήδη αθωωθεί λόγω παραγραφής. Απατεωνιές στον αρχιαπατεώνα, το νεοελληνικό κράτος, δεν κάνουν κύριε Σκαρπέλη, δεν είχες δα και ποδοσφαιρική ομάδα, ούτε καν ράσο...

Ποιό ήταν το διακύβευμα των εκλογών, άξιζε τον κόπο να χάσουν τόσοι άνθρωποι το μπάνιο τους για να βγει τρεις μέρες αργότερα ο Καραμανλής να πει “φταίμε, πρέπει να αλλάξουμε”; Δεν χρειαζόταν να στείλουμε νέα φουρνιά στις Βρυξέλες και να ξοδέψουμε εκατομμύρια ευρώ για να πει ο Καραμανλής αυτό που λένε οι δημοσκοπήσεις (κι ο Λαζόπουλος) εδώ και μήνες. Ας αλλάξει η κυβέρνηση, κάποιοι υπουργοί, κάποιες πολιτικές απατεωνιάς όπως το κομματικό χρήμα, ας σταματήσουν να εγκαινιάζουν χιλιοεγκαινιασμένα έργα με χιλιοειπωμένες παπαριές περί ευθύνης και χρησιμότητος, γιατί θα τους πάρουν με τις πέτρες ακόμη και οι λαθρομετανάστες. Ένας ακόμη επικοινωνιακός ελιγμός για να καλύψει την γνωστή αφασία του κομματικού κράτους.

Στο μεταξύ στο ΠΑΣΟΚ βαυκαλίζονται για την ευκαιριακή τους υπεροχή, ενώ ο Τσίπρας θα δώσει μάχη επιβίωσης στην καρέκλα, μετά από άλλο ένα εκλογικό αποτέλεσμα που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των λογίων και των καλλιτεχνών, έχει την ελάχιστη σχέση με την ελληνική κοινωνία, ίσον γραφικοί. Οι υπόλοιποι κάνουν τους ίδιους κύκλους, εξαντλώντας μεν τα παραδοσιακά όρια συσπείρωσης αλλά μην πείθοντας δε κανέναν άλλο ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που υπάρχει ήδη στο ράφι. Υπάρχει όμως μια ανησυχητική εξαίρεση κι αυτή είναι ο Καρατζαφέρης, ο νοσταλγός των σκοτεινότερων σελίδων της πρόσφατης ιστορίας, που έχει πείσει κόσμο της δεξιάς ότι είναι ο αυθεντικός εκφραστής της συντηρητικής τάσης στην Ελλάδα, δηλαδή εκπρόσωπος της δεξιάς πολυκατοικίας, στην οποία συνεχιζομένων των δημοσκοπικών τάσεων (και εκτροπών κατά περίπτωση), ο Καραμανλής από ιδιοκτήτης ρετιρέ (κληρονομιά του θείου) σε λίγο θα βρεθεί νοικάρης σε δυάρι. Ευτυχώς ο Καρατζαφέρης (άραγε να έχει έρθει αντιμέτωπος με το γεγονός ότι το επίθετό του δεν είναι ούτε κατά προσέγγιση ελληνικό;) δεν μπορεί να αντισταθεί σε λαϊκές τσαχπινιές όπως η διαφήμιση από την τηλεόραση ότι αποποιείται την τηλεοπτική διαφήμιση υπέρ των φτωχών, αλλιώς θα είχε ήδη αναλάβει υπουργείο. Κι αν είχε αναλάβει υπουργείο, θα κάναμε άλλο ένα βήμα πίσω στην εποχή που δεν ήσουν σίγουρος για τον γαλατά.

Κανείς δεν βλέπει ότι στην Τουρκία παίζεται ένα σκληρό επεισόδιο στην σύγκρουση κεμαλιστών-ισλαμιστών, που παραδοσιακά η γείτων προσπαθεί να επωλούσει εξάγοντας με συνοριακά επεισόδια, προς εθνική συσπείρωση. Δεν είναι μόνο η αυξανόμενη προκλητικότητα των παραβιάσεων στα ακριτικά νησιά και η δραματική αύξηση της διακίνησης λαθρομεταναστών. Ούτε μόνο η καινοφανής σύνδεση της επαναλειτουργίας της Χάλκης με μια μερική αυτονόμηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Ούτε μόνο η χλιαρή πλέον θέληση της Τουρκίας για ευρωπαϊκή προοπτική, δεδομένων των αντιθέσεων Σαρκοζί και Μέρκελ σε αυτή, ενώ συγχρόνως η ΕΕ γίνεται όλο και πιο πιεστική (λαθρομετανάστες, μειονότητες, αναγνωρίσεις γενοκτονιών και άλλες εθνικές αγγαρίες). Περισσότερο από όλα είναι η σταθερά κλιμακούμενη ένταση στην υπόθεση Εργκένεκον, που θα εκραγεί αν οι ισλαμιστές περάσουν την κόκκινη γραμμή των στρατηγών και καταδικάσουν εν ενεργεία ανώτατους αξιωματικούς. Γιατί να τρώγονται μεταξύ τους και με όλο το ντουνιά, αφού μπορούν να τρώγονται μόνο με τους Έλληνες, τους οποίους άλλωστε αντιλαμβάνονται ως φορείς της Δυτικής πολιτικής στην περιοχή. Κλασσική συνταγή να κλείσουν εσωτερικά μέτωπα, επικαλούμενοι διαβολή των γκιαούρηδων. Εγώ λέω λοιπόν ότι φέτος οι μακάριες διακοπές του κουμπάρου Κωστάκη θα διακοπούν από τον θόρυβο εφορμούντων εφ δεκάξι. Το διαβάσατε πρώτα εδώ, αρχές Ιουνίου, εν μέσω ευρωεκλογικής βυθιότητος.

Ο Αρης και τα μουσεία

Η πρόταση Σπηλιωτόπουλου για την μουσειοποίηση των μεγάλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του κέντρου της Αθήνας έχει μια ατολμία και μια εσωστρέφεια που άλλωστε χαρακτηρίζει τον ταπεινό αυτό νέο που σύρθηκε να αναλάβει κατ’ εθνική επιταγή το πιο ηλεκτροφόρο υπουργείο της χώρας.

Όχι μόνο τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κέντρου, όλη την παιδεία μπορούμε να κάνουμε μουσείο, να έρχονται οι τουρίστες να πληρώνουν για να δουν τι κάνανε οι Έλληνες την τρισχιλιετή κληρονομιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι με μια απλή κίνηση απαλλασσόμαστε από την μαρασμένη σε βαθμό αυτοκαταστροφής πλέον δημόσια παιδεία (το "δωρεάν" είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο) παραδίδοντας την, όπως και τα λιμάνια και την Ολυμπιακή πρόσφατα, στον ιδιωτικό τομέα, υπό την εποπτεία των εγνωσμένης αποτελεσματικότητας κρατικών μηχανισμών. Να άλλος ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να μειώσουμε το έλλειμμα και να σταματήσει να μας στριμώχνει η ΕΕ. Να πουλήσουμε την εκπαίδευση, όλες τις βαθμίδες, όλους τους κλάδους. Άλλωστε και ο Πλάτωνας έπαιρνε λεφτά από τους «παραγωγούς» της εποχής του γιατί πίστευε ακράδαντα ότι η δική του δουλειά ήταν να γεννά ιδέες. Ετσι και ο Άρης, γέννησε την ιδέα των μουσείων. Μα το κλαδί της ελιάς των τιμημένων προγόνων μας ας γεμίσουμε την Αθήνα μουσεία, αρχίζοντας από την οδό Μητροπόλεως. Ο Αρης με την λιτή του συνοδεία θα μπορούσε να μεταφερθεί στου Φιλοπάππου ως άλλος Πλάτων, να γεννά υπαιθρίως συγκλονιστικές ιδέες προς μεταλαμπάδευση στην ανθρωπότητα.

Οι γνωστοί νταβατζήδες περιμένουν ήδη από χρόνια με έτοιμες ιδιωτικές δομές να υποκαταστήσουν την δημόσια εκπαίδευση. Απλά θα πάρουν και τις σφραγίδες και τότε πλέον η δ.δ. παιδεία όντως μπαίνει στο μουσείο σαν μια προσωρινή κρατιστική αντίσταση στην πορεία εξάπλωσης της αγοράς, η οποία παρεπιπτόντως κι αυτή τρώει τις σάρκες της την τελευταία περίοδο, αλλά όχι αρκετά να φοβηθεί να άλλη μια ζουμερή σύμπραξη με το δημοσιονομικώς διάτρητο δημόσιο. Στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου και στο αεροδρόμιο των Σπάτων κάτσανε όχι μόνο επικερδέστατες συμβάσεις αλλά και ακλόνητα πλέον ερείσματα στην κρατικοδίαιτη ελληνική οικονομία.

Να λοιπόν τι εννοεί ο Άρης όταν θέλει καινούρια μουσεία στην Αθήνα. Δεν τον απασχολεί ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αθήνας είναι ζωντανά μνημεία, σε χρήση, όπως κι άλλες ιστορικές αρχιτεκτονικές - πολιτιστικές υποδομές στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου. Η μουσειοποίηση τα απενεργοποιεί, ενώ έτσι (νομίζει ότι)ξεφορτώνεται με ένα σμπάρο και τον βραχνά του άσυλου. Λες και δεν έχει μαγαζιά να κάψουν στου Ζωγράφου. Εκτός φυσικά αν το Κολωνάκι έχει το κάτι του για τον Αρη οπότε ο άνθρωπος απλά εξέφρασε μια προσωπική του προτίμηση οι κουκουλοφόροι παρακαλεί να τα σπάτε αλλού, όχι Κολωνάκι που έχει και καλό κόσμο…

Ο πόλεμος κατά της κουκούλας

Όταν η πατρίδα κυνηγάει την ουρά της...

Τελικά το κυρίαρχο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας ήταν ότι οι πιτσιρικάδες φοράνε κουκούλα όταν τα σπάνε. Συνειδητοποιήσαμε όλοι, έστω και με καθυστέρηση ότι πράγματι πρόκειται για ύβρη κατά του πολιτεύματος και των θεσμών. Γιατί να φοράει κουκούλα όταν σπάει δηλαδή; Που είναι η πολιτική του αγωγή, η υπερηφάνεια του για την ιθαγένεια και την ιδιότητα του πολίτη; Γιατί να μην καταστρέφει περιουσίες με την ταυτότητα του κρεμασμένη με παρησία στο λαιμό του και την σημαία της κατάληψης στο χέρι, να την παίρνουν οι κάμερες και να ξέρουμε ότι ο/η πολίτης Χ αγανάκτησε και τα έκανε λαμπόγιαλο; Γιατί να μην δικαιούμαστε να βγαίνουμε στα μπαλκόνια μας και με την άσβεστη φλόγα του ελληνισμού να ρίχνουμε μολότωφ σε διερχόμενα περιπολικά; Ο Κολοκοτρώνης και ο Παπαφλέσσας με κουκούλες πολέμησαν; Τα ράσα επιτρέπονται σε οποιαδήποτε περίσταση όπως αποδεικνύουν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις Βαβύλη. Τελικά ποιόν πολεμάμε και γιατί, αφού έφυγαν οι Τούρκοι και δεν έχουμε άλλους εσωτερικούς εχθρούς εκτός από τα λαμόγια. Είναι απλό: πολεμάμε μεταξύ μας και ψηφίζουμε τα λαμόγια. Αφού σε όλους μας αρέσει ο χαβαλές και η αναρχία, έτσι ζήσαμε όλη μας τη ζωή κάτω από τα κόμματα. Χάος στα σχολεία, χάος στο δημόσιο, χάος τα ταμεία, χάος ακόμη και τα μοναστήρια!

Αλλά πιο πολύ από όλα μας αρέσει το άφτερ γκέιμ εβέντ στα κανάλια . Εκεί αναστενάζει πλέον η Ελλάδα, με τις στοχευμένες παπαριές του Πρετεντέρη και του Τράγκα. Εκεί που πασχίζουν να σπάσουν αυτό το κουκουλωμένο απόστημα που μολύνει την ζωή της χώρας, να κάτι ειδήσεις για καλπάζουσα ανεργία, στέγνωμα αγοράς, κατάρρευση ταμείων και νοσοκομείων χωρίς γάζες. Από τη μία η μιζέρια που καλλιεργήσαμε και μας χαρακτηρίζει. Από την άλλη η αντίδραση των κουκουλοφόρων, που υπονομεύουν το εθνικό μας γίγνεσθαι με σπασμένες βιτρίνες και καμπριολεμένα τζιπ του Κολωνακίου. Ενδελεχής έρευνα των καναλιών έδειξε ότι κάποιοι είναι κουκουλοφόροι κατ’ επάγγελμα, άλλοι κατά συνήθεια και κάποιοι απλά επειδή βρέχει… Ονόματα και διευθύνσεις για τους τίτλους, ρε!

Και στην μέση ο μαστουρωμένος Έλλην τηλεθεατής που του έκοψαν τα δάνεια και δεν μπορεί να αγοράσει πλέον την τελευταία πλάσμα, βλέπει στο περσινό μοντέλο τους μισούς να ουρλιάζουν στους άλλους μισούς για το εθνικό αίσχος της κουκούλας. Θέλουμε κουκουλοφόρους στο τσιγγέλι, αλλιώς θα πέσει η κυβέρνηση και θα πανηγυρίζει ο Πολύδωρας ότι χάθηκε το στοίχημα της ασφάλειας όταν έφυγε από το υπουργείο. Μόνο μια φυλή κουκουλοφόρων θα μπορούσε να κάνει τον Βύρωνα να μοιάζει σημαντικός.

Εκεί καταντήσαμε, να κρύβουμε τα πρόσωπα μας όταν αντιμετωπίζουμε την κρατική καταστολή, να φοβόμαστε τα χημικά και τις ζαρντινιέρες, εμείς οι απόγονοι του Λεωνίδα και του Μέγα Αλέξανδρου… Να μην μπορούμε πια να ψωνίσουμε σινιέ ρούχα χωρίς να βάζουμε το κεφάλι μας στο ντορβά! Που είναι η αστυνομία να δώσει μάχη σώμα με σώμα για τα 700 ευρώ που απομυζά ο καθένας τους; Που είναι τα κρατικά ταμεία ρευστότητας να μας αποζημιώσουν; Επιτέλους, δεν έχει αρκετά ελικόπτερα η χώρα για να δραπετεύσουμε όλοι. Κάποιοι θα μείνουν εγκλωβισμένοι μέσα στην Δ΄ πτέρυγα, με τους ποινικούς, που γουστάρουν κολπάκια με εγγυημένη ανωνυμία.

Κορυδαλλός αιρ (ο εναέριος χώρος άνωθεν των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού)

Ταξίδια ανέξοδα και διακριτικά, χωρίς ενοχλητικές διατυπώσεις και προβλήματα με εναέρια κυκλοφορία, χωρίς ταξιδιωτικούς πράκτορες και ουρές στο τσέκιν. Επιβίβαση στον χώρο σας ή τελοσπάντων όπου προαυλίζεστε και αποβίβαση στον προορισμό σας, όταν και εφόσον τον κάνετε γνωστό. Δυναμική εταιρία που δραστηριοποιείται σε μια νέα, αναπτυσσόμενη αγορά. Θέλετε να επενδύσετε σε ένα σχήμα που εγγυάται αποτελεσματικότητα και απεριόριστη δημοσιότητα με τις δραστηριότητές του; Μην παιδεύεστε με συμβούλους επιχειρήσεων, ιδιωτικό ντετέκτιβ χρειάζεστε να βρει τον Παλαιοκώστα, γιατί μέχρι να τον βρει η αστυνομία θα είναι ώρα να δραπετεύσει πάλι. Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ποιοί εξ ημών δεν θα ήθελαν να συναντήσουν τον τολμηρό παράνομο, μήπως μας έδινε κάνα μάτσο διακοσιόευρα, έτσι γιατί μας έκοψε ότι είμαστε εντάξει παιδιά και έχουμε ανάγκη...

Ποιός Έλληνας δεν θα ακολουθούσε αν ο ιπτάμενος ληστής ίδρυε ή συμμετείχε σε αεροπορική εταιρία, σε αυτό το ρευστό και αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε. Να κι ένας Έλληνας που αντί για το μπουρ μπουρ των κουραδοβαρόνων των σωματείων και των υπουργείων, οραματίζεται και υλοποιεί την ιδέα της αεροπορίας. Αξίζει να του αφιερώσει ο Καβαθάς το επόμενο τεύχος της Πτήσης. Ο άνθρωπος δίδαξε αξιοπιστία και ακρίβεια στην εκτέλεση του επιχειρησιακού σχεδίου του, με μοχλό αεροπορικά μέσα έτσι όπως δεν σκέφτηκε να τα χρησιμοποιήσει κανείς. Ακόμη και ο καλός και ευγενικός κ. Βγενόπουλος (δεν διαθέτω βουλευτική ασυλία) θα μπορούσε να αξιοποιήσει ένα τόσο ενεργητικό στέλεχος όπως ο Π/κ, αρκεί φυσικά να του αποσπούσε την κοντόκανη (ενδεχομένως δικαστικώς, ούτε ο Π/κ διαθέτει βουλ. ασυλία). Διαθέτει όμως σύσταση του διακεκριμένου βιομήχανου κ. Μυλωνά τον οποίο είχε την χαρά να απαγάγει, ο οποίος μετά επαίνεσε την οργανωτική του ικανότητα και μίλησε για το ενδεχόμενο να τον προσελάμβανε. Τελικά ποιό είναι μεγαλύτερο έγκλημα; Να εκμεταλλεύεσαι ανελέητα και σε μόνιμη βάση μια εθνική υποδομή, την έρμη την Ολυμπιακή και όταν δεν μπορεί πλέον να τα βγάλει πέρα από το συστηματικό άρμεγμα να την ξεπουλάς όσο όσο, ή να αποδράς από μια φυλακή που ούτως ή άλλως δεν είναι φτιαγμένη να σε χωρέσει, να δανείζεσαι ένα ελικόπτερο και όταν κάνεις την δουλειά σου να το επιστρέφεις ανέπαφο (εκτός από δύο τρεις τρύπες) και τον πιλότο του σώο, αβλαβή και έτοιμο να δικαστεί αντ' εσού; Αυτός ο διαβόητος ληστής με τη σαχλή γραβάτα, ο Χατζηδάκης, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο και πρέπει να συλληφθεί το συντομότερο πριν κάνει μεγαλύτερη ζημιά στον εθνικό πλούτο.

Θα αρκούσε να περιλαμβανόταν το όνομά του Π/κ στην διοίκηση και οι περισσότεροι Έλληνες θα έκοβαν το τσιγάρο για να αγοράσουν μετοχές του εθνικού σωφρονιστικού αερομεταφορέα... Ο ίδιος θα μπορούσε να κάνει μόνιμες διακοπές στην Αργεντινή ή άλλη χώρα που δεν έχει συμφωνία δικαστικής συνδρομής με την Ελλάδα (να ρωτήσει τον Βουλγαράκη που έστηνε τις οφ σορ) και να παρακολουθεί την λειτουργία εξ αποστάσεως, και όταν κάτι δεν πάει καλά μπορεί να επικοινωνεί με εγχώρια παληκάρια για να αναπτύσσουν την ιδιαιτέρως έντονη επιχειρηματική πρωτοβουλία για την οποία φημίζονται. Αυτά χρειάζεται μια χειμάζουσα οικονομία. Τολμηρούς ληστές της επαρχίας με αποδεδειγμένη πίστη στην γηγενή αεροπορία, όχι ξενοθρεμένους πολιτικούς που προσπαθούν να ξεκάνουν δια των κομματικών αρπαχτών ότι σημαντικό έχει απομείνει στον Έλληνα, ενώ μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια με "πακέτα στήριξης" και "σχέδια εξόδου" της οικονομίας, που οι ίδιοι άφησαν στην τραπεζική ασυδοσία. Η απορροφητικότητα του "πακέτου στήριξης" της ρευστότητας θα βελτιωνόταν δραματικά αν πάνω από τα κεντρικά γραφεία των τραπεζών πετούσαν τακτικά αγνώστου σχεδίου πτήσης ελικόπτερα που θα μπορούσαν να προσ-ταρατσωθούν ανά πάσα στιγμή για "μπίζνες". Αυτά τα "σλοτς" θα ήταν στρατηγικής σημασίας για την ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα, με ανθρώπους στο πιλοτήριο να την αναδεικνύουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Να λειτουργήσουν καινούργια αεροδρόμια σε Κορυδαλλο, Δομοκό, Μαλανδρίνο, ανοίξτε τα κάγκελα. Κλέφτες μας ελευθέρωσαν από τους Τούρκους, τώρα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα νέο κύμα κλεφτών να μας γλιτώσουν από τα κομματικά ασκέρια, και ποτέ δεν ξέρεις, στην πορεία μπορεί να καβατζάρουμε και κανένα μάτσο διακοσιόευρα...