Μείζον πολιτικό θέμα αναδείχθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ, τα πόθεν έσχες των πολιτικών που μόλις δημοσιοποιήθηκαν για το 2011.
Μεγάλα
κανάλια και εφημερίδες, φημισμένοι δημοσιογράφοι, εκπαιδευμένοι στα καλύτερα πανεπιστήμια, πολύπλοκοι και πολυπλόκαμοι μηχανισμοί
πληροφόρησης με πηγές στο δημόσιο, την δικαιοσύνη και την
αγορά, ρίχτηκαν με φόρα στη μάχη της πληροφόρησης. Διευθυντές με τεράστια πείρα στην ειδησεογραφία, έχουν καλύψει μνημειώδη γεγονότα από
Ολυμπιακούς μέχρι τη νίκη της Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον κι από τη "Δανία του Νότου" μέχρι "αμάν την δόση" και τη "δραχμή-δραχμούλα", έκαναν πάλι το θαύμα τους.
Οι παραπάνω πολυπλόκαμοι ανέλυσαν με κάθε λεπτομέρεια τα πόθεν έσχες των πολιτικών (δεν θα είχαν κατατεθεί ποτέ αν περιείχαν επιλήψιμα στοιχεία), τα σύγκριναν με προηγούμενα χρόνια και βρήκαν ποιός είναι πλουσιότερος, ποιός φτωχότερος, ποιός κέρδισε, ποιός έχασε, τις καταθέσεις τους σε ευρώ/συνάλλαγμα, αξίες σε μετοχές, μέχρι και το μήκος του σκάφους -ανοιχτού τύπου- του Καμμένου! Αυτές τις συγκλονιστικές πληροφορίες τις παρουσίασαν όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια, οι μεγάλες εφημερίδες και τα σάιτ ως "είδηση", δηλαδή προέβαλαν λεπτομερώς τον ίδιο εξονυχιστικό έλεγχο των αιρετών που έβγαλε λάδι τον Τσοχατζόπουλο κατά την εξεταστική του 2005.
Αντίθετα με την διεξοδική ανάλυση του κολοσσιαίου θέματος των πόθεν έσχες, τα προηγούμενα χρόνια δεν υπέπεσαν στην αντίληψή τους κάποια άλλα μικροθεματάκια: Οτι η Στατιστική Υπηρεσία εξέδιδε οικονομικά μεγέθη - μπουρμπουλήθρες, ότι το κράτος δεν κατέγραφε ποιούς πλήρωνε και γιατί, ότι υπουργοί στα ανώτατα κλιμάκια εξουσίας ήταν κοινοί κλέφτες, ότι το Χρηματιστήριο ήταν κλωτσοσκούφι 10-12 μεγαλοεπιχειρηματιών. Δεν κατέγραψαν με ιδιαίτερη ακρίβεια ότι οι κατασκευές των μεγαλύτερων κρατικών υποδομών ήταν μονοπώλιο 5-6 "νταβατζήδων", όλως τυχαίως αφεντικά τους. Δεν πρόσεξαν ότι οι τιμές αναγκαίων για επιβίωση αγαθών χειραγωγούνταν από σουπερμάρκετ και μεγαλεμπόρους, ότι το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων ήταν προϊόν λαθρεμπορίου, ότι οι κάποιοι συνδικαλιστές ΔΕΚΟ έβγαζαν περισσότερα από τον προέδρο της Δημοκρατίας, ότι κανένας ελεύθερος επαγγελματίας
δεν πλήρωνε φόρο εισοδήματος, ότι τα ορισμένα επαγγέλματα ήταν σιδηρόφραχτες ομάδες συμφερόντων με προνομιακή επιρροή στην εξουσία εις βάρος του πολίτη. Κανείς δεν παρατήρησε ότι η νομοθετική διαδικασία, η καρδιά του πολιτεύματος, κατάντησε συστηματική λαθροχειρία άσχετων τροπολογιών και νυχτερινών προεδρικών διαταγμάτων.
Αυτοί οι άνθρωποι, που εννίοτε γράφουν και ποίηση, συμπληρώνουν τα δελτία που υπογράφουν με ειδήσεις διασημότητων, ημίγυμνες γκομενίτσες και βέβαια λεπτομερείς ειδήσεις ποδοσφαιρικών ομάδων, με εξαίρεση το αποδεδειγμένο γεγονός (μας το σφύριξαν από το εξωτερικό, εμείς που...) ότι κάποιοι αγώνες είναι προκαθορισμένοι και προπληρωμένοι - σαν κάρτες κινητής ένα πράγμα.
Αυτοί λοιπόν οι λεβέντες, που κάθε πρωί με μαγκιά και ανθρώπινη συμπόνοια και κάθε βράδι ψυχρά και σοβαρά, κάνουν "εύστοχα" σχόλια, διαφεντεύουν εδώ και δεκαετίες αυτό που λέμε ενημέρωση. Την απαραίτητη υπηρεσία να γνωρίζουμε που είμαστε και που πρέπει να πάμε σαν χώρα, μια υπηρεσία που για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να εκπορεύεται αποκλειστικά από το κράτος. Ουσιαστικά οι "πολυπλόκαμοι" μας έριχναν και μας ρίχνουν ακόμη στάχτη στα μάτια για την πραγματική μας κατάσταση. Κάνουν την τρίχα τριχιά όταν αναφέρονται στα επουσιώδη (δείτε πόσο χρόνο καταλαμβάνουν στα δελτία ειδήσεων οι αλλαγές του καιρού) και υποβαθμίζουν ή αγνοούν εντελώς τα ουσιώδη, όπως τη διαρκή δυσλειτουργία και εκτεταμένη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης.
Αντίθετα με τον μέσο συνωμοσιομανή στο Διαδίκτυο, δεν θα πούμε ότι ήξεραν και έκαναν τα κορόιδα. Κάτι ήξεραν, αλλά δεν ήταν συνωμοσία σιωπής. Επαγγελματική ανεπάρκεια, ρηχότητα χαρακτήρων, τεμπελιά, φόβος και δουλικότητα στα αφεντικά, ψιλολαμογιά, ξεφτίλα ήταν και είναι ακόμη. Συνειδητοποίησαν καθυστερημένα τη χρεωκοπία της χώρας αφού είχε ήδη συντελεστεί και μετά επιδόθηκαν σε ακατάσχετη "μνημονιολογία", για να έχουν κάτι απλό να λένε, να μην ζορίζονται. Ευκολονόητο ακόμη και για αγράμματους, απλό και διαχειρίσιμο επικοινωνιακά, το τρισκατάρατο μνημόνιο έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος όχι μόνο μιας ανίκανης πολιτικής τάξης αλλά και μιας εξίσου ανίκανης δημοσιογραφικής κάστας. Χωρίστηκε η πολιτική σκηνή σε ΄'μνημονιακές' και 'αντιμνημονιακές δυνάμεις', ώστε να διαιωνιστεί το οικείο δίπολο δεξιά-αριστερά σε νέο περιτύλιγμα και να γεμίζει ο τηλεοπτικός χρόνος πριν τις διαφημίσεις. Είναι οι επώνυμοι δημοσιογράφοι που ανήγαγαν σε υψηλή τέχνη το copy-paste κρατικών δελτίων τύπου από τα άνετα γραφεία των μεγάλων ομίλων ΜΜΕ κα της ΕΡΤ και επαναπροσδιόρισαν το ρεπορτάζ ως καταγραφή ψιθύρων από κατευθυνόμενες "καλά πληροφορημένες" κυβερνητικές πηγές. Οι επαγγελματίες της φινετσάτης αερολογίας στα ερτζιανά και του επιτηδευμένου ύφους στις στήλες, εξακολουθούν να κρατάνε τα πόστα της πληροφόρησης και να καλύπτουν με την επαγγελματική τους ανεπάρκεια τις πραγματικές αιτίες της χρεωκοπίας. Όταν πάψουν να θεωρούνται ειδήσεις κουραφέξαλα όπως τα πόθεν έσχες των πολιτικών, όταν αποκαλυφθούν οι καλοζωισμένοι γερο-γιάπηδες των καναλιών (παιδιά, ρίχτε το στην ποίηση), που θεωρούν ότι έχουν τον παλμό της χώρας ενώ στην πραγματικότητα πακετάρουν διαφημίσεις με ειδήσεις-παραμύθια για τις μάζες, τότε ίσως καταλάβουμε γιατί πάθαμε αυτά που πάθαμε.
