Τα περί επαναδιαπραγμάτευσης είναι πράσινα άλογα, οι δανειστές δεν δέχονται να καθήσουν ξανά στο τραπέζι με μια χώρα και ένα σύστημα που έχει αποδειχθεί τόσο βαθιά και ενδημικά αναξιόπιστο. Θέλουν να δουν πρώτα κάποια έργα, όχι απαραίτητα τα συμφωνημένα στο μνημόνιο, αλλά στην κατεύθυνση του δημοσιονομικού συμμαζέματος. Άλλωστε ακόμη μας πληρώνουν το πρωτογενές έλλειμα, δηλαδή περίπου το κόστος των δημ. υπαλλήλων που έχουν χωθεί από το παράθυρο με κομματικές πλάτες και προσφέρουν από ελάχιστα ως τίποτα.
Δεν έχει δικαίωμα η κυβέρνηση να χωρίζει τους εργαζόμενους της χώρας σε δύο κατηγορίες. Ή θα προστατέψει ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, ή θα επιφέρει τις ίδιες συνέπειες σε ΟΛΟΥΣ. Όχι μόνο περικοπές, αλλά και απολύσεις στο δημόσιο όπως και για τους ιδιωτικούς. Η τρόικα αλλά κυρίως η κοινή λογική το απαιτεί: Η απομάκρυνση κάποιων, όχι των χρήσιμων φυσικά, θα έστελνε το μύνημα παντού ότι το δημόσιο δεν είναι πλέον αγελάδα για άρμεγμα, όχι μόνο για τον κόσμο που περιμένει να "τακτοποιηθεί", αλλά και τα ίδια τα κόμματα της συγκυβέρνησης που θα εμπεδώσουν ότι πλέον ΔΕΝ θα διορίζουν για να επανεκλέγονται.
Το δίλημμα καθίσταται πλέον εμφανές: Η θα διώξουν μερικούς από τους κομματικούς παρατρεχάμενους, που φρόντισαν να μην αγγίξουν μέχρι τώρα με τίμημα την αξιοπιστία της χώρας στην διεθνή σκηνή, ή θα έχουμε μια προσωρινή τουλάχιστον στάση πληρωμών όχι μόνο συναλλασόμενων με το δημόσιο αλλά και μισθών και συντάξεων. Ανάλογα με την διαχείριση μιας τέτοιας κρίσης, μπορεί να έχουμε και διακοπές σε απαραίτητες υπηρεσίες όπως νοσοκομεία, αστυνομία, ρεύμα, εισαγωγές βασικών τροφίμων κλπ. Είτε θυσιάζουν τώρα μερικούς στον εργασιακό Καιάδα που έριξαν σχεδόν όλους τους ιδιωτικούς, ή θα πέσουν όλοι μαζί. ΔΙΣ ΙΖ ΤΡΟΪΚΑΑΑ!!!
