Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη να μας γυρίσει στο 1990;

(O) ΚΑΝΕΝΑΣ!

Οι τζιριτζάντζουλες που κάνουν τα δύο μεγάλα κόμματα στην εφαρμογή του μνημονίου και στις υπόλοιπες επιταγές της τρόικας στις οποίες έχουν συμφωνήσει και έχουν ανακοινώσει, είναι άλλη μια απόδειξη της απόστασης ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις που τα χαρακτηρίζουν από τότε που εξέλειπαν οι ιδρυτές τους. Υποτίθεται ότι στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά στην πραγματικότητα την υπονομεύουν με κάθε ευκαιρία, καθώς δεν είναι διατεθειμένα να υποστούν το πολιτικό κόστος των επώδυνων μέτρων.

Όμως όλοι οι πολιτικοί που παπαρολογούν συνεχώς περί κόκκινων γραμμών, ξεχνάνε ότι ακόμη και σήμερα, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ζούμε με χρήματα Ευρωπαίων φορολογουμένων. Δύο διαδοχικές (αλλά ελάχιστα διαφορετικές) κυβερνήσεις δείχνουν πλήρη έλλειψη πολιτικής βούλησης να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα και συνεχίζουν να υπερασπίζονται με επικοινωνιακές σαχλαμάρες ("Η εφεδρεία έκλεισε τον κύκλο της"!) την εκλογική πελατεία που διόρισαν στο δημόσιο από την πίσω πόρτα. Αλλά ούτε και μαζεύουν φόρους από τους γνωστούς μεγα-μπαταχτσήδες χρηματοδότες τους. Μάταια τα τηλεοπτικά δελτία προσπαθούν να προβάλλουν ότι κάτι άλλαξε: Οι συλλήψεις των τελευταίων εβδομάδων αποδείχτηκαν μια ακόμη επικοινωνιακή φούσκα - φοράνε χειροπέδες για μια σύντομη παρέλαση μπροστά στις κάμερες και μετά πάνε σπίτι για να επικοινωνήσουν ανενόχλητοι με τους Ελβετούς τραπεζίτες τους.

Η πολιτική μας τάξη, αρνούμενη να μειώσει το κράτος-μαμούθ που εξέθρεψε με ρουσφέτια, προκαλεί με θράσος τους Ευρωπαίους ηγέτες, που έτσι αναγκάζονται να ζητούν περισσότερα από τους φορολογουμένους τους. Στη Γαλλία θεσπίζονται νέοι φόροι ενώ αυξάνονται οι υπάρχοντες (ΦΠΑ), κι όσο κι αν και δεν το λένε, εν μέρει τουλάχιστον αυτό γίνεται για να εξυπηρετηθεί το ελληνικό έλλειμμα. Πόσο ακόμη θα πληρώνουν οι Ευρωπαίοι το κόστος του ξεχαρβαλωμένου ελληνικού δημοσίου, επειδή οι Έλληνες πολιτικοί αρνούνται να ξεκουνήσουν τους "τακτοποιημένους"; Πόσο ακόμη θα παραμένουν ανέγγιχτοι οι μεγαλο-οφειλέτες ενώ αρμέγονται συστηματικά οι συνεπείς; Γιατί δεν ελέγχονται οι πολυεθνικές που πωλούν στην Ελλάδα ακριβότερα από οπουδήποτε αλλού στην (μισθολογικά πιο εύρωστη) δυτική Ευρώπη; Η κακιά τρόικα φταίει γι αυτή τη ρεμούλα;

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το πως φθάσαμε ως εδώ, και σίγουρα γι αυτά δεν φταίει μόνο η μικρή Ελλαδίτσα, με το ελάχιστο έλλειμμά της σε σχέση με τα ανοίγματα στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά η χώρα μας είναι η μόνη που φαίνεται συστηματικά στην διεθνή κοινή γνώμη να κοροϊδεύει τους εταίρους της, πρώτα με πλαστά στοιχεία και τώρα με διαδοχικές δηλώσεις συμμόρφωσης χωρίς αντίκρυσμα στην πραγματικότητα, ενώ όλοι διαπιστώνουν σχεδόν μηδενική (πλην οριζόντιων περικοπών) υλοποίηση των δεσμεύσεων έκτακτης ανάγκης δύο κυβερνήσεων. Το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολιτικές πλάτες (ούτε καν τεχνοκρατικές - Παπαδήμος κλπ.) ικανές να σηκώσουν την ευθύνη για την κακοδιαχείριση 20 και πλέον χρόνων και ειδικά των καταστροφικών θητειών Γιωργάκη και Κωστάκη.

Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων δεν μπορεί να αναλάβει και μάλιστα κατά ξένη επιταγή, να μας γυρίσει οικονομικά στο 1990, γιατί η ελληνική κοινωνία απλά θα τους κατασπαράξει, όσο κύρος κι αν διαθέτουν. Αποποιούμενοι το πολιτικό κόστος εσαεί, οι πολιτικοί μας οδηγούν νομοτελειακά σε εσωτερική τουλάχιστον χρεωκοπία: στάση πληρωμών του δημοσίου προς υπαλλήλους, συνταξιούχους, αδυναμία εισαγωγής και διανομής ενέργειας, τροφίμων και φαρμάκων. Με άλλα λόγια, αν δεν αλλάξουμε ρότα στην διαχείριση του δημόσιου, οδεύουμε προς ακραία κοινωνικά φαινόμενα. Το σίγουρο είναι ότι η τεράστια ευθύνη που επικρέμαται δεν πρόκειται να αναληφθεί από κανένα, δηλαδή ακριβώς από αυτόν που επιλέγαμε ως καταλληλότερο πρωθυπουργό στις δημοσκοπήσεις εδώ και χρόνια. Λες και το ξέραμε...