Γιατί Αλέξη;

"Προχωράτε χωρίς αυτούς"; Καμία αντίρρηση. Προχωρήστε με όποιον θέλετε (και σας θέλει). Αλλά προχωρήστε!

Η δήλωση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ότι το κόμμα του "δεν είναι διαθέσιμο" για οικουμενική κυβέρνηση συνασπισμού οποιουδήποτε είδους, αναδεικνύει ένα καίριο ερώτημα: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διαθέσιμος να κυβερνήσει, καθ' οιονδήποτε τρόπο, τότε γιατί κατέβηκε στις εκλογές; Οι εκλογές δεν γίνονται για να αναδείξουμε αντιπολίτευση και ήταν ανέκαθεν σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν και ενισχυμένος, δεν θα εξασφάλιζε αυτοδυναμία. Επίσης, το διαρκές φλερτ και η πάγια απόρριψη του, το ΚΚΕ, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν συνεργάζεται για κανένα λόγο. Δεν είχε αυτοδυναμία, δεν υπήρχε περίπτωση αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου, οπότε, ποιός ο λόγος για όλη την κινητοποίηση, τις ομιλίες, τις αφίσες, τα τηλεοπτικά σποτ, την αγωνία την ημέρα της ψηφοφορίας και τελικά τα πήγαινε-έλα στο προεδρικό μέγαρο, για να αρνηθεί αυτό που αρχικά ξεκίνησε να διεκδικήσει; Κατανοητό ότι δεν μπορείς να αποποιηθείς την πολιτική πλατφόρμα με την οποία εξελέγεις. Το ερώτημα είναι γιατί κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές αφού αυτή η πλατφόρμα ήταν εκ των προτέρων πολιτικά ανέφικτη.

Βολεύει ο ρόλος της αντιπολίτευσης: τους χτυπάμε όλους και φαινόμαστε τεράστιοι μάγκες στο μικρό, αυτιστικό αλλά περήφανο ακροατήριο των μετεμφυλιακά συμπλεγματικών, που πρέπει πάσει θυσία να μην "μπουν στο λούκι", με άλλα λόγια που αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους εφηβικούς και την εκφράζουν με επιτοίχεια συνθήματα μαθητικών καταλήψεων. Άλλωστε εκεί δεν ανδρώθηκε πολιτικά ο Αλέξης; Αν ναι, γιατί αποποιείται τις ευθύνες που του αναλογούν με βάση το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί Αλέξη κοίταξες στα μάτια τον Έλληνα και του είπες "εμπιστεύσου με", για να του γυρίσεις μετά την πλάτη και να πεις "δεν συνεργάζομαι"; Αλέξη, κι εγώ θα ήθελα να είμαι κάτοικος Κοπεγχάγης ή Ελσίνκι και να συνδιαλέγομαι πολιτικά μόνο με ανοιχτόμυαλους ανθρώπους με ψαγμένη αντίληψη για το κοινό καλό, που δεν κάνουν λαμογιές με κάθε ευκαιρία, αλλά δυστυχώς δεν μου έλαχε, ούτε και σένα. Δεν ήξερες με ποιούς θα καθίσεις στο τραπέζι όταν θα έβγαιναν τα κουκιά; Γιατί κατέβηκες στις εκλογές Αλέξη;

Η λαϊκή κυριαρχία υπονομεύεται από φατριακή τρικλοποδιά

Οι πολιτικοί "αρχηγοί" (ένας τίτλος που ταιριάζει και σε ηγεσία αγέλης) παραμένουν εγκλωβισμένοι στην προεκλογική τους ρητορεία και τα ρηχά φατριακά τους χρώματα, μνημονιακά ή αντιμνημονιακά κατά περίπτωση. Πλήρης αδυναμία να αρθρώσουν ουσιαστικό πολιτικό λόγο, να προτείνουν κάτι θετικό για να βγούμε από το αδιέξοδο και να πείσουν συνέλληνες να πορευτούν μαζί, έστω και για λίγους μήνες. Πολιτική ιστορία χιλιάδων ετών έχει περιοριστεί στις κραυγές "ελληνάρες" και "προσκυνημένοι", που κατά διαβολική ειρωνία τέμνουν οριζόντια δεξιά και αριστερα το ίδιο. Μαζί εγκλωβίζουν κι ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος, που δεν θέλει ή δεν μπορεί να δει πιο πέρα από την επόμενη δόση της τρόικα, την πληρωμή μισθών και συντάξεων τον Ιούλιο ή την αποφυγή του χαρατσιού. Ενώ είμαστε εδώ και χρόνια μια αντιπαραγωγική χώρα με μια παθογόνα δημόσια διοίκηση και ανίκανη πολιτική τάξη, εμείς αναρωτιόμαστε αν πρέπει να ξεπληρώσουμε το δημόσιο χρέος ή όχι. Πολιτική ανάλυση βάθους πέντε χιλιοστών και εκλογικές ισορροπίες ξιπασμένων μειοψηφιών στο χείλος του γκρεμού, όχι τόσο της κατάρρευσης, όσο της εσωτερικής απαξίωσης. Στο τέλος, ο διχασμός και η εσωτερική σύγκρουση θα μοιάζουν με λύτρωση, με την ποθητή κάθαρση που ίσως μας μεταμορφώσει, τουλάχιστον στις επόμενες γενιές σε έθνος αντί για άθροισμα ανεγκέφαλων φραξιών. Στο τέλος θα μας ανακυρήξουν όλους προδότες οι φασίστες της Χρυσής Αυγής και το χειρότερο, θα έχουν δίκιο!//

Monkey Ass for the People

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει στις εφημερίδες σήμερα μια πραγματικά νηφάλια και δυνητικά χρήσιμη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος:
"Μέσα στο αποπνιχτικό παλαιό σκηνικό η χθεσινή ψήφος του λαού συνιστά ψήφο οργής, ψήφο αντιμνημονιακή, ψήφο τιμωρίας.  Η λαϊκή ετυμηγορία ήταν τολμηρή και συνειδητή. Απέρριψε πρωτίστως τους πρωταγωνιστές του φαύλου κομματικού παρελθόντος. Η κάλπη ανέδειξε ένα γόνιμο αδιέξοδο, μέσα από ένα κατακερματισμένο σκηνικό.  Ευκταίο θα ήταν, στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, να διαμορφωνόταν μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών –τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντιμνημονιακή θέση. Θα δινόταν έτσι η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μία Ευρώπη που αλλάζει, νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Δυστυχώς, αυτό δεν φαίνεται εφικτό.  Αν οι διερευνητικές εντολές δεν καταλήξουν σε ένα τέτοιο βιώσιμο σχήμα, τότε η μόνη λύση είναι μία νέα προσφυγή στις κάλπες.  Ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό, συνεκτιμώντας τα νέα δεδομένα, να δώσει αυτή τη φορά μία καθαρή διέξοδο στο πολιτικό μας αδιέξοδο.  Να δώσει μία καθαρή, ομοιογενή εντολή στις όποιες δυνάμεις αυτός θα επιλέξει.".


Τα άσχημα νέα είναι ότι αυτή η αποτίμηση δε προέρχεται ούτε από την Προεδρία της Δημοκρατίας, ούτε από κάποιο κόμμα από αυτά που σήμερα παζαρεύουν την πολιτική τους ταυτότητα με το δέλεαρ της εξουσίας από τη μία και τα γιαούρτια (έστω το φούμο για τους πιο πολιτισμένους) των ψηφοφόρων τους από την άλλη. Δυστυχώς αυτή η ψύχραιμη αποτίμηση προέρχεται από τον ΣΕΒ, ένα όργανο που όχι μόνο δεν έχει θεσμικό ρόλο στο πολίτευμα, παρά μόνο σε ένα στενό πλέγμα εργασιακών σχέσεων, άντε και συμβουλευτικό στην βιομηχανική πολιτική, αλλά παραδοσιακά διατηρεί υπόγειες, εξωθεσμικές σχέσεις με ισχυρά κέντρα εξουσίας, υπονομεύοντας ουσιαστικά την πολιτική, τουλάχιστον τη οικονομική. Ας μην σπεύσουν οι επαγγελματίες "ανατροπείς" να μας κατηγορήσουν ότι γίναμε αβανδταδόροι των βιομηχάνων. Η Θυμηδια προβάλει τις σωστές απόψεις από όπου και αν προέρχονται. Αν ο κώλος της μαϊμούς παράγει σοφία, θα τον βρείτε εδώ σε θρι-ντι. Άλλωστε στην Ελλάδα του 2012 αυτή η πηγή είναι πιο αξιόπιστη από την πλειονότητα των απανταχού "ανατρεπτικών" δυνάμεων.

Υπερ/αντι μνημονιακοί - πολιτική, σημειώσατε 1

Ευτυχώς που μας έγραψαν το μνημόνιο οι Ευρωπαίοι και έχουμε κάτι να διαφοροποιεί στοιχειωδώς τα κόμματα, γιατί από ιδεολογία ή προγραμματικό λόγο... Το περιεχόμενο του μνημονίου αναφέται σε κάτι που θα έπρεπε να είναι κεντρικό στην αξιολύπητη, μόλις λήξασα προεκλογική συζήτηση: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ηλίθιοι (όλοι μας)! Όλα τα κόμματα παρουσίασαν κάποιας μορφής "αποτελεσματικό και εφαρμόσιμο" σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, αλλά κανείς δεν δεσμεύτηκε, κανείς δεν το εξήγησε βήμα προς βήμα. Άλλωστε αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα στην πολιτική, μετά έχεις τα χέρια σου δεμένα και δεν μπορείς να αυτοσχεδιάσεις υπέρ ημετέρων και λοιπών κοπριτών (αντίο Θόδωρε, θα μας λείψεις, λίγο).


Αυτά όμως είναι δύσκολα για ένα οργίλο εκλογικό σώμα που θέλει να τιμωρήσει, συνειδητά γιατί του μείωσαν τα εισοδήματα και αύξησαν τους φόρους, υποσυνείδητα γιατί έμεινε αμόρφωτο από την ελαττωματική εκπαίδευση που παρέχεται αλλά και το δικό του ραχατιλίκι και δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στην οικονομική πολιτική και στην μνημονιακή/αντιμνημμονιακή συνθηματολογία. Το μόνο που έχει εμπεδώσει είναι το εθνικιστικό σύνθημα ότι δεν σηκώνει ζυγό ο τράχηλός του, που το εκμεταλλεύτηκαν Καμμένος και Χρυσή Αυγή και από γραφικοί, έγιναν "πολιτικά κινήματα". Τελικά μείναμε στο μνημόνιο και ειδικά σε ένα μικρό σκέλος αυτού, αν θα αποπληρώσουμε ή όχι το δημόσιο χρέος. Δηλαδή στον κόσμο μας.